อักษรปัลลวะ

อักษรปัลลวะ เป็นอักษรสระประกอบในตระกูลอักษรพราหมี ซึ่งพัฒนาขึ้นในตอนใต้ของอินเดียช่วงที่ราชวงศ์ปัลลวะมีอำนาจประมาณพุทธศตวรรษที่ 11 ซึ่งการกำเนิดขึ้นของอักษรครันถะในอินเดีย และอักษรต่าง ๆ ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เช่น อักษรบาหลี, อักษรชวา, อักษรกวิ, อักษรไบบายิน, อักษรมอญ, อักษรพม่า, อักษรเขมร, อักษรล้านนา, อักษรไทย, อักษรลาว และ อักษรไทลื้อ รวมทั้งอักษรสิงหล ในศรีลังกา ทั้งหมดได้รับอิทธิพลในทางตรงหรือทางอ้อม มาจากอักษรกทัมพะ-ปัลลวะ

อักษรปัลลวะ
คำว่า ปัลลวะ ในอักษรปัลลวะ
ชนิด	อักษรสระประกอบ
ช่วงยุค	พุทธศตวรรษที่ 11 ถึงพุทธศตวรรษที่ 14
ทิศทาง	ซ้ายไปขวา
ภาษาพูด	ทมิฬ, กันนาดา, มลยาฬัม, สิงหล, บาหลี, เขมรเก่า, มอญเก่า
อักษรที่เกี่ยวข้อง
ระบบแม่	พราหมี ทมิฬ-พราหมี อักษรปัลลวะ
ระบบลูก	ครันถะ, มอญ, เขมร, กวิ, จาม
ระบบพี่น้อง	ทมิฬ, วัตเตลุตตุ (Vatteluttu)
บทความนี้ประกอบด้วยสัญกรณ์การออกเสียงในสัทอักษรสากล (IPA) สำหรับคำแนะนำเบื้องต้นเกี่ยวกับสัญลักษณ์ IPA โปรดดู วิธีใช้:สัทอักษรสากล สำหรับความแตกต่างระหว่าง [ ], / / และ ⟨ ⟩ ดูที่ สัทอักษรสากล § วงเล็บเหลี่ยมและทับ

ร่างข้อเสนอรหัสยูนิโคดของอักษรปัลลวะได้รับการยอมรับในปี 2561

รูปแบบ

จารึกอักษรปัลลวะ พุทธศตวรรษที่ 13 ที่
วัดกาญจี ไกรลาสนาถ ในเมืองกาญจีปุรัม
รัฐทมิฬนาฑู อินเดีย

รูปแบบของอักษรในตารางนำมาจากตัวอย่างจารึกในพุทธศตวรรษที่ 12 (* หมายถึง อักษรนั้นไม่ทราบเสียงอ่านที่แน่ชัด เนื่องจากมีหลักฐานปรากฏอยู่น้อยในบริเวณเอเชียตะวันออกเฉียงใต้)

พยัญชนะ

พยัญชนะแต่ละตัวจะตามด้วยเสียง อา /a/ ซึ่งจะออกเป็นเสียงนี้เมื่อไม่ได้ตามด้วยสระ ถ้าอักษรสองตัวเขียนตามกันโดยไม่มีสระคั่น อักษรตัวที่สองจะเขียนเป็นแบบลดรูปและซ้อนอยู่ใต้อักษรตัวแรก

ka	kha	ga	gha	nga
ca	cha	ja	jha*	nya
ṭa	ṭha*	ḍa	ḍha*	ṇa
ta	tha	da	dha	na
pa	pha	ba	bha	ma
ya	ra	la	va
śa	ṣa	sa	ha

รูปสระ

a	ā	i	ī	u	e	o	ai*	au*

อักษร กทัมพะ-ปัลลวะ

จารึกอักษรปัลลวะที่พบในศรีลังกา

ระหว่างการปกครองของราชวงศ์ปัลลวะ นักบวช, พระ, วิญญูชนและพ่อค้าวาณิช ได้นำอักษรไปเผยแพร่ยังเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ราชวงศ์ปัลลวะพัฒนาอักษรปัลลวะโดยมีพื้นฐานมาจากอักษรทมิฬ-พราหมี ลักษณะของอักษรที่พัฒนาขึ้นทำให้สามารถถ่ายทอดเสียงพยัญชนะได้ตรงและครบถ้วน อักษรที่คล้ายคลึงกับอักษรปัลลวะพบได้ในระบบการเขียนของ ราชวงศ์จาลุกยะ, ราชวงศ์กทัมพะ, เมืองเวงคี ในสมัยของราชวงศ์ อานธรอิกษวากุ รูปแบบของอักษรพราหมีถูกนำมาปรับปรุงจนมีความแตกต่างกันเล็กน้อยใน อักษรของราชวงศ์โจฬะ, ราชวงศ์ปัณฑยะ และ ราชวงศ์เจระ อักษรปัลลวะเป็นกระบวนการพัฒนาจากอักษรพราหมีแรกสุดที่สำคัญในอินเดีย มีความระมัดระวังในการรวมเส้นโค้งและมุมเหลี่ยมและเพิ่มเติมรูปแบบของตัวอักษร ซึ่งเหมาะสำหรับจารึกเรื่องทั่วไปและเรื่องศาสนา อักษร กทัมพะ-ปัลลวะ พัฒนาต่อมาเป็นรูปแบบเบื้องต้นของอักษรกันนาดา และอักษรเตลูกู ซึ่งตัวอักษรมีความโค้งมนขึ้นและเขียนเชื่อมต่อเนื่องกัน เนื่องจากนำไปใช้จารบนใบปาล์มและเขียนบนกระดาษ

อักษรปัลลวะเป็นอักษรชนิดแรกที่แพร่เข้ามาสู่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยเป็นอักษรต้นแบบของอักษรมอญโบราณ อักษรขอมโบราณ และอักษรกวิ ซึ่งอักษรทั้งสามเป็นอักษรต้นแบบให้กับอักษรเกือบทั้งหมดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในเวลาต่อมา

ดูเพิ่ม

• ตระกูลอักษรพราหมี

อ้างอิง

1. "Grantha alphabet". สืบค้นเมื่อ 13 September 2018.
2. "Balinese alphabet". สืบค้นเมื่อ 13 July 2019.
3. "Javanese alphabet". สืบค้นเมื่อ 13 September 2018.
4. "Kawi alphabet". สืบค้นเมื่อ 13 September 2018.
5. "Tagalog". สืบค้นเมื่อ 13 September 2018.
6. "Mon". สืบค้นเมื่อ 13 September 2018.
7. "Burmese". สืบค้นเมื่อ 13 September 2018.
8. "Khmer". สืบค้นเมื่อ 13 September 2018.
9. "Lanna alphabet". สืบค้นเมื่อ 13 September 2018.
10. "Thai". สืบค้นเมื่อ 13 September 2018.
11. "Lao". สืบค้นเมื่อ 13 September 2018.
12. "New Tai Lue script". สืบค้นเมื่อ 13 September 2018.
13. Jayarajan, Paul M. (1976-01-01). History of the Evolution of the Sinhala Alphabet (ภาษาอังกฤษ). Colombo Apothecaries' Company, Limited.
14. "Pallava script". SkyKnowledge.com. 2010-12-30.
15. Pandey, Anshuman (27 March 2018). "Preliminary proposal to encode Pallava in Unicode" (PDF). unicode.org.
16. "อักษรพราหมี-อักษรปัลลวะต้นกำเนิดอักษร มอญ ขอม ไทย". unzeen.com. สืบค้นเมื่อ 2019-10-28.
17. "Western Chalukya D. 690 A.D." Skyknowledge.com.
18. "Pallava script". Skyknowledge.com. 2014-02-02. สืบค้นเมื่อ 2014-03-13.
19. "Pallava - an important ancient script from South India". สืบค้นเมื่อ 2013-09-05.
20. "จารึกเขารัง". โครงการฐานข้อมูลจารึกในประเทศไทย. ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน). 24 กรกฎาคม 2562.

บรรณานุกรม

• Sivaramamurti, C (1966). Indian Epigraphy and South Indian Scripts. Chennai, India: Principal Commissioner of Museums, Government Museum. ASIN B0007J48WU.

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ อักษรปัลลวะ

• อักษรปัลลวะ ที่ Omniglot.com