เหอเป่ย

/ 0 ความคิดเห็น/ใน / โดย
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก )
มณฑลเหอเป่ย์

河北省
มณฑล
การถอดเสียง 
 • ภาษาจีนเหอเป่ย์เฉิ่ง (河北省Héběi Shěng)
 • ชื่อย่อHE / HEB / จี้ (冀Jì)
image
แผนที่แสดงที่ตั้งของมณฑลเหอเป่ย์
พิกัด: 39°18′N 116°42′E / 39.3°N 116.7°E / 39.3; 116.7
ตั้งชื่อจากเหอ (河hé) — "แม่น้ำ" (แม่น้ำเหลือง)
เป่ย์ (北běi) — "เหนือ"
"ทางเหนือของแม่น้ำเหลือง"
เมืองหลวง
(และเมืองใหญ่สุด)		ฉือเจียจวง
เขตการปกครอง11 จังหวัด,
121 อำเภอ,
2207 ตำบล
การปกครอง
 • เลขาธิการพรรคหวัง ตงเฟิง
 • ผู้ว่าการฉวี่ ฉิน
พื้นที่
 • ทั้งหมด188,800 ตร.กม. (72,900 ตร.ไมล์)
อันดับพื้นที่อันดับที่ 12
ความสูงจุดสูงสุด (ยอดเขาเสียวอู่ไถ[1])2,882 เมตร (9,455 ฟุต)
ประชากร
 (พ.ศ. 2559)[2]
 • ทั้งหมด74,700,500 คน
 • อันดับอันดับที่ 6
 • ความหนาแน่น400 คน/ตร.กม. (1,000 คน/ตร.ไมล์)
 • อันดับความหนาแน่นอันดับที่ 11
ประชากรศาสตร์
 • ชาติพันธุ์ฮั่น: 96%
แมนจู: 3%
หุย: 0.8%
มองโกล: 0.2%
 • ภาษาและภาษาถิ่นจีนกลางจี้หลู่, จีนกลางปักกิ่ง, จิ้น
รหัส ISO 3166CN-HE
GDP (พ.ศ. 2560)[3]3.60 ล้านล้านเหรินหมินปี้ (อันดับที่ 8)
 • ต่อหัว47,985 เหรินหมินปี้ (อันดับที่ 18)
HDI (2010)0.691[4] (ปานกลาง) (อันดับที่ 16)
เว็บไซต์
(อักษรจีนตัวย่อ)
english.hebei.gov.cn (ภาษาอังกฤษ)

มณฑลเหอเป่ย์ (จีน: ; พินอิน: Héběi) เป็นมณฑลหนึ่งในภาคเหนือของประเทศจีน ชื่อย่อของมณฑล คือ "จี้" (冀Jì) ตั้งตามชื่อของมณฑลจี้ หรือจี้โจว ซึ่งเป็นมณฑลในสมัยราชวงศ์ฮั่นที่อยู่บริเวณทางตอนใต้ของมณฑลเหอเป่ย์ในปัจจุบัน คำว่า เหอเป่ย์ เมื่อแปลตรงตัวหมายถึง "ทางเหนือของแม่น้ำ"[5] ตามที่ตั้งของมณฑลที่อยู่ทางทิศเหนือของแม่น้ำหวง[6] เมืองหลวงและเมืองใหญ่สุดของมณฑล คือ ฉือเจียจวง

เมื่อรัฐบาลกลางยุบมณฑล "จื๋อลี่" ซึ่งมีความหมายว่า "ปกครองโดยตรง[7] (โดยราชสำนัก)" มณฑลจื๋อลี่สมัยใหม่ก็ได้ก่อตั้งขึ้นในปี ค.ศ. 1911 และต่อมาได้เปลี่ยนชื่อเป็น "เหอเป่ย์" ในปี ค.ศ. 1928 อีกชื่อหนึ่งของมณฑลเหอเป่ย์คือ เอียนจ้าว (燕趙) ตั้งตามชื่อของรัฐเอียนและรัฐจ้าว ซึ่งอยู่ในยุครณรัฐในประวัติศาสตร์จีนโบราณ

พื้นที่มณฑลเหอเป่ย์ล้อมรอบเทศบาลนครสองแห่ง ได้แก่ ปักกิ่ง และเทียนจิน มีอาณาเขตติดต่อกับมณฑลเหลียวหนิงทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ เขตปกครองตนเองมองโกเลียในทางทิศเหนือ มณฑลชานซีทางทิศตะวันตก มณฑลเหอหนานทางทิศใต้ มณฑลชานตงทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ และทะเลปั๋วไห่ทางทิศตะวันออก และยังมีพื้นที่เล็ก ๆ ที่เป็นดินแดนส่วนแยก ไม่เป็นผืนเดียวกับพื้นที่ส่วนใหญ่ของมณฑล ซึ่งแทรกอยู่กึ่งกลางระหว่างปักกิ่งและเทียนจิน พื้นที่นี้ประกอบด้วย นครซานเหอ, อำเภอปกครองตนเองชนชาติหุย ต้าฉ่าง, และอำเภอเซียงเหอ โดยทั้งสามเป็นเขตการปกครองในนครหลางฝาง

ประชากรในมณฑลมีจำนวนกว่า 74 ล้านคน จึงเป็นมณฑลที่มีประชากรมากเป็นอันดับหกของประเทศจีน ประกอบด้วยชนกลุ่มใหญ่ที่เป็นชาวฮั่น ร้อยละ 96 และชนกลุ่มน้อย ได้แก่ แมนจู หุย และมองโกล

ประวัติศาสตร์

[]

ภูมิศาสตร์

[]

ภูมิอากาศ

[]

มีสภาพอากาศแบบมรสุมเขตอบอุ่นภาคพื้นทวีป แบ่งเป็น 4 ฤดู ปริมาณน้ำฝนเฉลี่ย 300-800 มิลลิเมตร/ปี [8] อุณหภูมิเฉลี่ยตลอดปี 3-27 องศาเซลเซียส ปี 2004

เขตการปกครอง

[]

มณฑลเหอเป่ย์ประกอบด้วยเขตการปกครองระดับจังหวัดจำนวน 11 แห่ง โดยทั้งหมดมีฐานะเป็นนครระดับจังหวัด

  • นครฉือเจียจวง (石家庄市 Shíjiāzhuāng Shì)
  • นครถังชาน (唐山市 Tángshān Shì)
  • นครฉินหฺวางเต่า (秦皇岛市 Qínhuángdǎo Shì)
  • นครหานตาน (邯郸市 Hándān Shì)
  • นครสิงไถ (邢台市 Xíngtái Shì)
  • นครเป่าติ้ง (保定市 Bǎodìng Shì)
  • นครจางเจียโข่ว (张家口市 Zhāngjiākǒu Shì)
  • นครเฉิงเต๋อ (承德市 Chéngdé Shì)
  • นครชางโจว (沧州市 Cāngzhōu Shì)
  • นครหลางฝาง (廊坊市 Lángfáng Shì)
  • นครเหิงฉุ่ย (衡水市 Héngshuǐ Shì)

เขตการปกครองระดับจังหวัดทั้ง 11 แห่งนี้ แบ่งออกเป็นเขตการปกครองระดับอำเภอ จำนวน 168 แห่ง (ประกอบด้วย 47 เขต, 21 นครระดับอำเภอ, 94 อำเภอ และ 6 อำเภอปกครองตนเอง) และแบ่งย่อยลงอีกเป็นเขตการปกครองระดับตำบลจำนวน 2,207 แห่ง เมื่อสิ้นปี ค.ศ. 2017 ประชากรทั้งหมดของมณฑลเหอเป่ย์มีจำนวน 75.2 ล้านคน[9]

ประชากร

[]

มีประชากร 68,090,000 คน ความหนาแน่น 363/ก.ม. จีดีพี 876.9 พันล้านเหรินหมินปี้ ต่อประชากร 12,900 ประชากรส่วนใหญ่เป็นชาวฮั่น

เศรษฐกิจ

[]

มีมูลค่าจีดีพีเท่ากับ 883,690 ล้านหยวน เพิ่มขึ้น 12.9% จีดีพีเฉลี่ยต่อหัว เท่ากับ 13,017 หยวน เพิ่มขึ้น 12.2% อุตสาหกรรมมี 5 ประเภทได้แก่ อุตสาหกรรมผลิตเวชภัณฑ์ยา หลอมโลหะ วัสดุก่อสร้าง เครื่องจักรกล และผลิตภัณฑ์อาหาร นอกจากนี้ยังมีอุตสาหกรรมสิ่งทอและอุตสาหกรรมเบาต่าง ๆ ซึ่งเป็นอุตสาหกรรมในท้องถิ่นที่สำคัญ

อ้างอิง

[]
  1. Liu, Yanlin (2015). 太行山把最高的山脊留在了河北. Chinese National Geography (ภาษาจีนตัวย่อ) (2). สืบค้นเมื่อ 20 May 2018. 小五台山是太行山主脉上的最高峰，同时也是河北省的最高峰
  2. . National Bureau of Statistics of China. 29 April 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 July 2013. สืบค้นเมื่อ 4 August 2013.
  3. [Statistical Communiqué of Hebei on the 2017 National Economic and Social Development] (ภาษาจีน). Statistical Bureau of Hebei. 2018-02-28. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-01-01. สืบค้นเมื่อ 2018-06-22.
  4. (PDF) (ภาษาจีน). United Nations Development Programme China. 2013. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2013-11-29. สืบค้นเมื่อ 2014-01-05.
  5. "Yellow bridge Chinese Dictionary". Yellow Bridge. สืบค้นเมื่อ 15 April 2016.
  6. Origin of the Names of China's Provinces 2016-04-27 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, People's Daily Online. (จีน)
  7. image Chisholm, Hugh, บ.ก. (1911). "Chih-Li" . สารานุกรมบริตานิกา ค.ศ. 1911. Vol. 6 (11 ed.). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์. p. 133.
  8. . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-08-06. สืบค้นเมื่อ 2009-11-13.

แหล่งข้อมูลอื่น

[]

วิกิพีเดีย, วิกิ, หนังสือ, ห้องสมุด, บทความ, อ่าน, ดาวน์โหลด, ฟรี, ดาวน์โหลดฟรี, มือถือ, โทรศัพท์, แอนดรอยด์, ไอโอเอส, แอปเปิ้ล, สมาร์ทโฟน, พีซี, เว็บ, คอมพิวเตอร์, ข้อมูลเกี่ยวกับ เหอเป่ย, เหอเป่ย คืออะไร? เหอเป่ย หมายความว่าอะไร?

คุณอาจชอบ
เหอเป่ย์
มณฑลเหอเป่ย์
0 ตอบกลับ

ฝากคำตอบ

ต้องการเข้าร่วมการสนทนาหรือไม่?
คุณสามารถร่วมเขียนได้!

เขียนคำตอบ

ช่องที่จำเป็นถูกทำเครื่องหมายด้วยดาว *