ฮันจา

ฮันจา (เกาหลี: 한자; ฮันจา: 漢字; สัทอักษรสากล: [ha(ː)ntɕ͈a]) เป็นอักษรจีนที่ใช้เขียนภาษาเกาหลี โดยนำเข้าตัวอักษรนี้สู่เกาหลีเพื่อเขียนภาษาจีนวรรณกรรม ซึ่งเริ่มดัดแปลงเพื่อเขียนภาษาเกาหลีเร็วสุดตั้งแต่สมัยโชซ็อนโบราณ

อักษรฮันจา
Hanja เขียนในอักษรฮันจา
ชนิด	Logographic
ช่วงยุค	400 ปีก่อน ค.ศ. – ปัจจุบัน
ภาษาพูด	เกาหลี, จีนคลาสสิก
อักษรที่เกี่ยวข้อง
ระบบแม่	เจี๋ยกู่เหวิน จ้วนชู ลี่ชู ไข่ชู อักษรฮันจา
ระบบพี่น้อง	คันจิ, จีนตัวเต็ม, จีนตัวย่อ, คีตัน, จื่อฮ้าน, จื๋อโนม, อักษรจูร์เชน, อักษรตังกุต
ISO 15924
ISO 15924	Hani (500), ​Han (Hanzi, Kanji, Hanja)
ยูนิโคด
ยูนิโคดแฝง	Han
บทความนี้ประกอบด้วยสัญกรณ์การออกเสียงในสัทอักษรสากล (IPA) สำหรับคำแนะนำเบื้องต้นเกี่ยวกับสัญลักษณ์ IPA โปรดดู วิธีใช้:สัทอักษรสากล สำหรับความแตกต่างระหว่าง [ ], / / และ ⟨ ⟩ ดูที่ สัทอักษรสากล § วงเล็บเหลี่ยมและทับ

ฮันจาออ (한자어; 漢字語) สื่อถึงคำศัพท์จีน-เกาหลีที่เขียนด้วยอักษรฮันจา และฮันมุน (한문; 漢文) สื่อถึงรูปเขียนภาษาจีนคลาสสิก แม้ว่าฮันจาบางครั้งยังใช้เพื่อรวมเอาทั้งสองแนวคิดไว้ เนื่องจากอักษรฮันจาไม่เคยผ่านการปฏิรูปครั้งใหญ่ใด ๆ ทำให้มีลักษณะคล้ายคลึงกับอักษรจีนตัวเต็มแบบคังซีและอักษรญี่ปุ่นแบบดั้งเดิม แม้ว่าลำดับขีดเส้นของอักษรบางตัวจะแตกต่างกันเล็กน้อย ตัวอย่างเช่น อักษร 教 กับ 敎 และ 研 กับ 硏 มีอักษรฮันจาจำนวนน้อยที่ถูกดัดแปลงหรือเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของภาษาเกาหลี ส่วนที่เหลือเหมือนกับอักษรจีนตัวเต็มทุกประการ ในทางตรงกันข้าม อักษรจีนหลายตัวที่ใช้ในจีนแผ่นดินใหญ่ มาเลเซีย และสิงคโปร์ในปัจจุบัน ได้รับการทำให้เรียบง่ายลง และมีเส้นน้อยกว่าอักษรฮันจาที่สอดคล้องกัน

เอกสาร ประวัติศาสตร์ วรรณกรรม และบันทึกเกาหลีเขียนด้วยภาษาจีนวรรณกรรมโดยใช้อักษรฮันจาเป็นหลักจนกระทั่งสมัยใหม่ พระเจ้าเซจงมหาราชทรงประกาศใช้อักษรฮันกึล (เกาหลีเหนือรู้จักกันในชื่อ โชซ็อนกึล) ผ่าน Hunminjeongeum เร็วสุดที่ ค.ศ. 1446 แต่ยังไม่แพร่หลายอย่างเป็นทางการจนกระทั่งปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19 ถึงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 ดังนั้น ความชำนาญในอักษรจีนจึงเป็นสิ่งจำเป็นในการศึกษาประวัติศาสตร์เกาหลี ศัพทมูลวิทยาของคำศัพท์จีน-เกาหลีสะท้อนไว้ในอักษรฮันจา

ครั้งหนึ่งอักษรฮันจาใช้เขียนศัพท์เกาหลีในระบบต่าง ๆ ที่เรียกรวมกันว่า idu แต่ในคริสต์ศตวรรษที่ 20 ชาวเกาหลีใช้อักษรฮันจาเฉพาะการเขียนคำศัพท์จีน-เกาหลี ส่วนรูปเขียนคำศัพท์ภาษาแม่และคำยืมจากภาษาอื่นเขียนด้วยอักษรฮันกึล ซึ่งเป็นระบบที่รู้จักกันในชื่อ อักษรผสม ในคริสต์ศตวรรษที่ 21 แม้แต่คำศัพท์จีน-เกาหลีส่วนใหญ่ก็เขียนด้วยอักษรฮันกึล โดยบางครั้งจะมีอักษรจีนที่ตรงกันเขียนไว้ข้าง ๆ เพื่อป้องกันความสับสนหากมีอักษรอื่นหรือคำที่มีการสะกดแบบฮันกึลเหมือนกัน พจนานุกรมภาษาเกาหลีมาตรฐานที่ตีพิมพ์โดยสถาบันภาษาเกาหลีแห่งชาติ (NIKL) รายงานว่า คำศัพท์เกาหลีประมาณครึ่งหนึ่ง (50%) เป็นศัพท์จีน-เกาหลี ส่วนใหญ่อยู่ในแวดวงวิชาการ (วิทยาศาสตร์ รัฐบาล และสังคม) พจนานุกรมอื่น ๆ อย่าง Urimal Keun Sajeon อ้างว่าจำนวนคำศัพท์นี้อาจต่ำถึงเกือบร้อยละ 30

ประวัติ

ตัวอักษรจีนได้แพร่เข้าสู่อาณาจักรเกาหลีผ่านพระพุทธศาสนา และชาวเกาหลีได้ปรับใช้ให้เข้ากับไวยากรณ์ภาษาเกาหลี และต่อมาได้แพร่สู่ญี่ปุ่น อย่างไรก็ตาม ตำราที่นำตัวอักษรฮันจาเผยแพร่สู่เกาหลีมิได้เป็นวรรณกรรมทางศาสนา ตำรานั้นมีชื่อว่า "อักษรพันตัว" (จีน: 千字文, ฮันกึล: 천자문 Cheonjamun, อังกฤษ: Thousand Character Classic) อักษรฮันจาได้ใช้ในการเขียนภาษาเกาหลีตลอดมา จนกระทั่งพระเจ้าเซจง ได้ทรงประดิษฐ์ตัวอักษรฮันกึลขึ้นระหว่างปี พ.ศ. 1987 - 1989 อย่างไรก็ตาม แม้จะมีการเผยแพร่อักษรฮันกึลแล้ว บัณฑิตเกาหลีจำนวนมากก็ยังคงใช้ตัวอักษรฮันจา จนกระทั่งคริสต์ศตวรรษที่ 20 อักษรฮันกึลได้แทนอักษรฮันจาโดยสมบูรณ์ เกาหลีเหนือได้ยกเลิกการใช้อักษรฮันจาตั้งแต่มิถุนายน พ.ศ. 2492 (โดยให้เขียนอักษรแนวนอนจากที่แต่เดิมเขียนแนวตั้ง) เนื่องจากคิม อิล-ซ็องได้กล่าวว่าตัวอักษรฮันจาเป็นสัญลักษณ์ของวัฒนธรรมญี่ปุ่น นอกจากนี้ หลายคำที่ยืมจากภาษาจีนได้ถูกแทนที่โดยคำเกาหลีดั้งเดิม

ดูเพิ่ม

มีการทดสอบ อักษรฮันจา ของวิกิพีเดีย ที่วิกิมีเดีย อินคิวเบเตอร์

• อักษรจีนตัวเต็ม
• อักษรจีนตัวย่อ
• อักษรคันจิ
• อักษรฮันกึล

หมายเหตุ

1. คำว่าฮันจาในภาษาเกาหลีมีความหมายตรงตัวว่า "อักษรฮัน"

อ้างอิง

1. "Hanja – All about Chinese characters & their meanings". Koreabridge (ภาษาอังกฤษ). 28 April 2021. สืบค้นเมื่อ 18 January 2025.
2. "Korean Hanja Characters". SayJack. สืบค้นเมื่อ 2017-11-04.
3. 알고 싶은 한글. National Institute of Korean Language. สืบค้นเมื่อ 22 March 2018.
4. Fischer, Stephen Roger (2004-04-04). A History of Writing. Globalities. London: Reaktion Books. pp. 189–194. ISBN 1-86189-101-6. สืบค้นเมื่อ 2009-04-03.
5. Byon, Andrew Sangpil (2017). Modern Korean Grammar: A Practical Guide. Taylor & Francis. pp. 3–18. ISBN 978-1351741293.
6. Choo, Miho; O'Grady, William (1996). Handbook of Korean Vocabulary: An Approach to Word Recognition and Comprehension. University of Hawaii Press. pp. ix. ISBN 0824818156.
7. 사전소개 | 겨레말큰사전남북공동편찬사업회. www.gyeoremal.or.kr (ภาษาเกาหลี). สืบค้นเมื่อ 2022-11-23.
8. 우리말 70%가 한자말? 일제가 왜곡한 거라네. The Hankyoreh (ภาษาเกาหลี). 2009-09-11. สืบค้นเมื่อ 2022-11-23.

ข้อมูล

• Brown, R. A. (1990). "Korean Sociolinguistic Attitudes in Japanese Comparative Perspective". Journal of Asian Pacific Communication. 1: 117–134.
• DeFrancis, John (1990). The Chinese Language: Fact and Fantasy. Honolulu: University of Hawaii Press. ISBN 0-8248-1068-6.
• Hannas, William C. (1997). Asia's Orthographic Dilemma. Honolulu: University of Hawaii Press. ISBN 0-8248-1842-3.
• Hannas, William C. (2003). The Writing on the Wall: How Asian Orthography Curbs Creativity. Philadelphia: University of Pennsylvania Press. ISBN 0-8122-3711-0.
• Ledyard, Gari K. (1998), The Korean Language Reform of 1446
• Taylor, Insup; Taylor, Martin M. (1983). The psychology of reading. New York: Academic Press. ISBN 0-12-684080-6.