อักษร

อักษร คือสัญลักษณ์หรือเครื่องหมายสำหรับใช้แทนหน่วยเสียงในภาษาหนึ่ง ๆ โดยเรียกรวมทั้งชุดหรือทั้งระบบ โดยทั่วไป อักษรแต่ละตัว มักจะใช้แทนหน่วยเสียงหนึ่ง ๆ ซึ่งอาจเป็นเสียงสระ พยัญชนะ หรือหน่วยเสียงปลีกย่อยอื่น ๆ เช่น อักษรโรมัน อักษรไทย อักษรมอญ โดยทั่วไปเรียกกันว่า "ตัวหนังสือ"

แผนที่โลกแบ่งตามอักษรที่ใช้

อักษรสระ-พยัญชนะ	ตัวหนังสือคำ และ ชุดตัวหนังสือพยางค์	อักษรไร้สระ	อักษรสระประกอบ
ละติน   ซีริลลิก   กรีก   อาร์มีเนีย   จอร์เจีย   ทิฟินาค   โอเซจ   มองโกเลีย   ฮันกึล	จีน   คานะ, คันจิ   เชโรกี   ฮันจา	อาหรับ   ฮีบรู   เปอร์เซีย   ปาทาน	พราหมีเหนือ   พราหมีใต้   เอธิโอเปีย   ทานะ   อักษรแคนาดา

อย่างไรก็ตาม สัญลักษณ์แทนเสียงในบางภาษาอาจใช้แทนเสียงของพยางค์หรือคำ ก็ได้ เช่น อักษรจีน หรือตัวหนังสือจีน (นักวิชาการบางสำนักไม่ถือว่าตัวหนังสือจีน เป็น "อักษร" ตามนิยามของคำว่า alphabet ในภาษาอังกฤษ แต่เรียกว่า ideogram คือสัญลักษณ์แทนคำ หรือหน่วยคำ)

แบบแผนว่าด้วยตัวหนังสือนั้น ในตำราภาษาไทย เรียกว่า อักขรวิธี ซึ่งว่าด้วยการเขียน การอ่าน การประสมอักษร และการใช้อักษรอย่างถูกต้อง

อักษรอาจใช้สำหรับภาษาหนึ่ง ๆ หรือใช้กับหลายภาษาก็ได้ ด้วยเหตุนี้ จึงมักจะมีความเข้าใจสับสน ระหว่าง คำว่า อักษร และภาษา อยู่เสมอ ตัวอย่างเช่น อักษรโรมัน ใช้เขียนภาษาต่าง ๆ หลายภาษาในยุโรป โดยมีการดัดแปลงเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อให้สามารถแทนเสียงในภาษาของตนได้ เช่น ภาษาอังกฤษ ภาษาฝรั่งเศส ภาษาสเปน เป็นต้น รวมทั้งภาษาในภูมิภาคอื่น ๆ เช่น ภาษามลายู ภาษาจีน และภาษาเวียดนาม (ดัดแปลงตัวอักษร) เป็นต้น

มีหลายประเทศใช้อักษรที่แตกต่างกันตามเวลาเช่น อักษรในสมัยโบราณ เมื่อเวลาผ่านไป ก็เปลี่ยนรูปร่างไปเป็นอักษรปัจจุบัน หรือเปลี่ยนไปใช้อักษรชนิดอื่นโดยสิ้นเชิง

ดูเพิ่ม

• ประวัติศาสตร์อักษร
• ระบบการเขียน
• ระบบการเขียนในอเมริกากลาง
• รายชื่ออักษรในภาษาต่างๆแบ่งตามทิศทางการเขียน
• รายชื่ออักษรในภาษาต่างๆแบ่งตามชนิดอักษร
• อักษรรูปลิ่ม