ถนนรองเมือง

ถนนรองเมือง เป็นถนนสายสั้น ๆ ที่เป็นที่มาของชื่อแขวงรองเมือง ในพื้นที่เขตปทุมวัน กรุงเทพมหานคร ตั้งชื่อตามบรรดาศักดิ์ พระยาอินทราธิบดีสีหราชรองเมือง ในขณะนั้นของเจ้าพระยาอภัยราชามหายุติธรรมธร (หม่อมราชวงศ์ลพ สุทัศน์) ซึ่งเป็นหนึ่งในขุนนางที่ร่วมสร้างถนนหลายแห่งในเขตบางรักเพื่อการลงทุนด้านอสังหาริมทรัพย์ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เช่น ถนนสี่พระยา, ถนนเดโช, ถนนสุรวงศ์ เป็นต้น โดยเริ่มก่อสร้างเมื่อปี พ.ศ. 2445 จนแล้วเสร็จและมีพิธีเปิดถนนเมื่อวันที่ 29 มีนาคม พ.ศ. 2447^[1]

ถนนรองเมืองมีระยะทางรวม 1.212 กิโลเมตร (0.753 ไมล์) มีแนวเส้นทางเริ่มต้นจากถนนพระรามที่ 4 บริเวณหัวมุมตะวันออกเฉียงใต้ของสถานีกรุงเทพ (หัวลำโพง) บริเวณจุดแยกจากทางขึ้นทางพิเศษศรีรัช มุ่งหน้าไปทางทิศเหนือในแนวขนานกับทางรถไฟทางฝั่งตะวันออก โดยมีถนนเจริญเมืองและถนนจรัสเมืองแยกออกมาทางทิศตะวันออก แล้วไปสิ้นสุดที่ถนนพระรามที่ 1 เชิงสะพานกษัตริย์ศึก บริเวณวัดสระบัว โดยอาคารที่ตั้งอยู่ริมถนนรองเมืองส่วนใหญ่มีลักษณะเป็นตึกแถว ซึ่งมักเป็นอาคารสำนักงานของบริษัทที่ประกอบธุรกิจนำเที่ยว และเนื่องจากถนนรองเมืองมีความกว้างเพียง 2 จราจร การจราจรจึงให้รถวิ่งได้ทางเดียวตลอดทั้งสาย โดยแบ่งออกเป็น 2 ส่วน คือจากถนนพระรามที่ 1 ให้รถวิ่งไปทางทิศใต้เท่านั้น และจากถนนพระรามที่ 4 ให้รถวิ่งไปทางทิศเหนือเท่านั้น โดยทั้ง 2 ส่วนจะบรรจบกันที่สามแยกต้นทางของถนนเจริญเมือง และจะบังคับให้เลี้ยวไปทางทิศตะวันออกเข้าสู่ถนนเจริญเมือง เพื่อไปออกถนนจารุเมืองหรือถนนบรรทัดทอง^[2]

• แขวงรองเมือง