เครื่องหมายวรรคตอน
เครื่องหมายวรรคตอน เป็นเครื่องหมายหรือสัญลักษณ์ที่เขียนขึ้นเพื่อใช้ประกอบการเขียนอักษรในภาษาหนึ่ง ๆ เพื่อประโยชน์ในการแบ่งวรรคตอน มักจะไม่เกี่ยวกับระบบเสียงใด ๆ ทั้งสิ้น
เครื่องหมายวรรคตอน | |
ในแต่ละภาษาจะมีเครื่องหมายวรรคตอนต่าง ๆ กัน และมีกฎเกณฑ์การใช้ต่าง ๆ กัน ซึ่งผู้ใช้ภาษานั้นจะต้องทราบ และใช้ตามกฎที่ปฏิบัติกันมา เพื่อให้มีความเข้าใจในภาษาไปในทางเดียวกัน
เครื่องหมายวรรคตอนภาษาไทย
ในเอกสารโบราณของไทยมีเครื่องหมายวรรคตอนของไทยอยู่หลายตัว และบางตัวนิยมใช้มาถึงปัจจุบัน โดยแบ่งได้เป็น 2 กลุ่มตามเกณฑ์การใช้งาน ดังนี้
- เครื่องหมายกำกับเสียง ได้แก่
- ไม้ยมก: ใช้เพื่อซ้ำเสียงเดิม
- ทัณฑฆาต: ใช้เพื่อฆ่าเสียง หรือเพื่อไม่ออกเสียงพยัญชนะที่กำกับไว้
- ยามักการ: ใช้เพื่อควบกล้ำเสียงพยัญชนะ
- เครื่องหมายกำกับวรรคตอน ได้แก่
- ไปยาลน้อย: ใช้ย่อคำ
- ไปยาลใหญ่: ใช้ละข้อความ
- ฟองมัน: ใช้ขึ้นต้นข้อความ
- อังคั่นเดี่ยว (ขั้นเดี่ยว): ใช้เขียนเมื่อจบประโยค หรือเป็นเครื่องหมายบอกวันเดือนทางจันทรคติ
- อังคั่นคู่ (ขั้นคู่): ใช้เขียนเมื่อจบข้อความใหญ่ หรือจบตอน
- อังคั่นวิสรรชนีย์: ใช้เขียนเมื่อจบเรื่อง
- โคมูตร: ใช้เมื่อสิ้นสุดข้อความ หรือบทกลอน
- มหัพภาค: ใช้ย่อคำ
- เสมอภาค: ใช้สำหรับตัวเลขที่เท่ากัน
หรือแบ่งเป็น 2 กลุ่มตามเกณฑ์ที่มา
- เครื่องหมายวรรคตอนที่เป็นของไทยแต่เดิม ได้แก่ ตาไก่ โคมูตร เป็นต้น
- เครื่องหมายวรรคตอนที่รับอิทธิพลการเขียนจากต่างประเทศ เช่น จุลภาค มหัพภาค เป็นต้น
 | บทความภาษานี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |
วิกิพีเดีย, วิกิ, หนังสือ, ห้องสมุด, บทความ, อ่าน, ดาวน์โหลด, ฟรี, ดาวน์โหลดฟรี, มือถือ, โทรศัพท์, แอนดรอยด์, ไอโอเอส, แอปเปิ้ล, สมาร์ทโฟน, พีซี, เว็บ, คอมพิวเตอร์, ข้อมูลเกี่ยวกับ เครื่องหมายวรรคตอน, เครื่องหมายวรรคตอน คืออะไร? เครื่องหมายวรรคตอน หมายความว่าอะไร?
ฝากคำตอบ
ต้องการเข้าร่วมการสนทนาหรือไม่?คุณสามารถร่วมเขียนได้!