อักษรตักบันวา

อักษรตักบันวา ᝦᝪᝯ
ชนิด	อักษรสระประกอบ
ช่วงยุค	ประมาณ ค.ศ. 1300–ปัจจุบัน
ทิศทาง	ซ้ายไปขวา
ภาษาพูด	กลุ่มภาษาปาลาวัน
อักษรที่เกี่ยวข้อง
ระบบแม่	ชุดตัวอักษรไซนายดั้งเดิม[a] ชุดตัวอักษรฟินิเชีย[a] ชุดตัวอักษรแอราเมอิก[a] พราหมี ปัลลวะ กวิ ไบบายิน อักษรตักบันวา
ระบบพี่น้อง	ในฟิลิปปินส์: ไบบายิน บูฮิด ฮานูโนโอ Kulitan ในประเทศอื่น: บาหลี บาตัก ชวา ลนตารา ซุนดา เรินจง เรอจัง
ISO 15924
ISO 15924	Tagb (373), ​Tagbanwa
ยูนิโคด
ยูนิโคดแฝง	Tagbanwa
ช่วงยูนิโคด	U+1760–U+177F
[a] ต้นกำเนิดของเซมิติกของอักษรพราหมียังไม่เป็นที่ยอมรับ

อักษรตักบันวา เป็นหนึ่งในอักษรพื้นเมืองของฟิลิปปินส์ที่ใช้โดยชาวตักบันวาและชาวปาลาวัน^[1]

มีการใช้งานอักษรตักบันวาในฟิลิปปินส์จนถึงคริสต์ศตวรรษที่ 17 มีความใกล้ชิดกับอักษรไบบายิน คาดว่ามาจากอักษรกวิของชวา บาหลี และสุมาตรา ซึ่งพัฒนามาจากอักษรปัลลวะ หนึ่งในอักษรของอินเดียใต้ ที่มาจากอักษรพราหมีอีกทอดหนึ่ง^[2]

อักษรตักบันวาเป็นอักษรพยางค์ที่พยัญชนะแต่ละตัวมีเสียงอะ (/a/) เป็นพื้นเสียง ส่วนสระอื่นระบุด้วยเครื่องหมายเสริมสัทอักษรข้างบน (สำหรับ /i/) หรือข้างล่าง (สำหรับ /u/) พยัญชนะ^[3] สระต้นพยางค์เป็นอักษรเดี่ยว พยางค์ที่มีพยัญชนะอยู่ด้านหลังจะไม่เขียนพยัญชนะท้าย^[4] อักษรตักบันวามีความแตกต่างจากอักษรไบบายินที่รูปร่างของบางตัวอักษร โดยเฉพาะอักษร ‹k› และ ‹w›^[1]

ปกติเขียนบนไม้ไผ่ในแนวตั้ง จากล่างขึ้นบน และจากซ้ายไปขวา ส่วนในแนวนอนอ่านจากซ้ายไปขวา^[2]