ภาษาคาซี

ภาษาคาซี
Ka Ktien Khasi, ক ক্ত্যেন খসি
ออกเสียง	/ka kt̪eːn kʰasi/
ประเทศที่มีการพูด	อินเดีย, บังกลาเทศ
ภูมิภาค	รัฐเมฆาลัย, รัฐอัสสัม
ชาติพันธุ์	ชาวคาซี
จำนวนผู้พูด	1,512,831  (2011 census)[1]
ตระกูลภาษา	ออสโตรเอเชียติก คาซี-ปะหล่อง คาซี Khasi-Pnar-Lyngngam ภาษาคาซี
ระบบการเขียน	อักษรละติน อักษรเบงกอล-อัสสัม[2]
รหัสภาษา
ISO 639-2	kha
ISO 639-3	kha
บริเวณที่มีผู้พูดภาษาคาซี

ภาษาคาซี เป็นภาษากลุ่มออสโตรเอเชียติกใช้พูดในรัฐเมฆาลัย ประเทศอินเดีย อยู่ในสาขามอญ-เขมร และใกล้เคียงกับภาษากลุ่มมุนดาที่เป็นภาษาตระกูลออสโตรเชียติกที่มีผู้พูดในอินเดียกลาง มีผู้พูด 865,000 คน ในรัฐเมฆาลัย มีผู้พูดบางส่วนในหุบเขาตามแนวชายแดนด้านรัฐอัสสัมและในบังกลาเทศตามแนวชายแดนอินเดีย ภาษาคาซีมีเรื่องเล่าพื้นบ้านมากมักเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับที่มาของชื่อต่าง ๆ ของภูเขา แม่น้ำ สัตว์ และอื่น ๆ

ในอดีตภาษาคาซีไม่มีระบบการเขียนเป็นของตนเอง William Carey ดัดแปลงอักษรเบงกอลมาใช้เขียนเมื่อราว พ.ศ. 2356 – 2381 มีหนังสือที่เขียนด้วยอักษรนี้จำนวนมาก เช่น Ka Niyiom Jong Ka Khasi Thomas Jones มิชชันนารีชาวเวลส์ เขียนภาษานี้ด้วยอักษรละตินเมื่อ พ.ศ. 2384 โดยการออกเสียงใกล้เคียงกับภาษาเวลส์ จากจุดนี้จึงมีการพัฒนาอักษรละตินสำหรับภาษาคาซีเองขึ้นมา อักษรละตินที่ใช้เขียนภาษาคาซีได้แก่

• อักษรตัวใหญ่ A, B, K, D, E, G, Ng, H, I, Ï, J, L, M, N, Ñ, O, P, R, S, T, U, W, Y.
• อักษรตัวเล็ก a, b, k, d, e, g, ng, h, i, ï, j, l, m, n, ñ, o, p, r, s, t, u, w, y.