ฟูริงานะ

ฟูริงานะ (ญี่ปุ่น: 振（ふ）り仮名（がな）; โรมาจิ: furigana) คือ คานะตัวเล็ก ๆ ที่เอาไว้ช่วยบอกคำอ่านของคันจิในภาษาญี่ปุ่น ในข้อความตามแนวนอน ฟูริงานะจะวางอยู่บนคันจิ ในข้อความตามแนวตั้ง ฟูริงานะจะอยู่ทางขวาของคันจิดังรูปข้างล่าง ฟูริงานะมีชื่อเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า โยมิงานะ (読（よ）み仮名（がな）) หรือ รูบิ (ルビ) ในภาษาญี่ปุ่น มีการใช้งานระบบนี้มีอย่างแพร่หลายก่อนการปฏิรูปอักษรหลังสงครามโลกครั้งที่สอง

ฟูริงานะส่วนใหญ่เขียนในอักษรฮิรางานะ แม้ว่าในบางครั้งจะเขียนด้วยอักษรคาตากานะ โรมาจิ หรืออักษรคันจิแบบง่าย ส่วนในข้อความแนวตั้ง จะเริ่มต้นประโยคจะอยู่ด้านขวามือ ส่วนในข้อความแนวนอน จะเขียนไว้เหนือเส้น ดังตัวอย่างข้างล่าง

漢 か ん 字 じ

หรือ

かん じ 漢 字

รูปร่าง

ฟูริงานะอาจปรากฏอยู่บนคันจิตัวต่อตัว หรืออาจจะอยู่ตรงกลางของด้านบนของคำหรือวลีก็ได้ วิธีหลังเป็นที่นิยมกว่าเนื่องจากภาษาญี่ปุ่นมีคำอยู่หลายคำที่มีเสียงอ่านเฉพาะตัว นั่นคือเสียงของทั้งคำไม่สอดคล้องกับเสียงของคันจิแต่ละตัว

โดยทั่วไปแล้ว ฟูริงานะจะเขียนแทนด้วยฮิรางานะ แต่ในกรณีที่ต้องการแยกแยะความแตกต่างระหว่างเสียงอ่านแบบญี่ปุ่นกับเสียงอ่านแบบจีน ตัวอย่างเช่นพจนานุกรมคันจิ จะเขียนเสียงอ่านแบบญี่ปุ่นด้วยฮิรางานะ และเสียงอ่านแบบจีนด้วยคาตากานะ

นอกจากนี้ อักษรบางตัวที่เมื่อเขียนด้วยฮิรางานะแล้วเป็นตัวเล็ก พอนำไปเขียนเป็นฟูริงานะแล้วอาจจะมีขนาดเท่ากับตัวอักษรตัวอื่นก็ได้เช่น 却下（きゃっか） (kyakka) เขียนด้วยฮิรางานะได้ว่า きゃっか แต่พอไปเขียนเป็นฟูริงานะแล้วอาจจะเป็น きやつか เนื่องจากระบบการพิมพ์ในสมัยก่อนไม่สามารถพิมพ์ฟูริงานะตัวเล็กได้ ปัจจุบันนี้ปัญหานี้ลดน้อยลงแล้ว

การใช้งาน

ป้ายในรูปมีฟูริงานะเขียนคำอ่านของคำว่า "JR" และคำอ่านของคันจิของคำว่า "สถานีนัมบะ"

ฟูริงานะมักใช้ในสิ่งของสำหรับเด็กที่ยังอ่านคันจิได้ไม่มากแต่สามารถเข้าใจเมื่อเขียนเป็นคำอ่านด้วยฮิรางานะได้ ทั้งนี้ เป็นเพราะเด็ก ๆ จะเรียนฮิรางานะและคาตากานะก่อนจะเริ่มเรียนคันจิ

นอกจากนี้ฟูริงานะยังใช้เขียนคำอ่านของคันจิที่ไม่ค่อยใช้กันด้วย สื่อต่าง ๆ มักใช้ฟูริงานะกับคันจิที่ไม่ได้อยู่ในรายการโจโยกันจิ

ฟูริงานะมีปรากฏในคันจิบนป้ายของสถานีรถไฟต่าง ๆ แม้ว่าคันจิเหล่านั้นจะเป็นที่รู้กันอยู่แล้ว ฟูริงานะมักใช้ในแผนที่แสดงชื่อของสถานที่ที่ไม่ค่อยมีคนรู้จัก

ชื่อ

ชาวญี่ปุ่นเขียนชื่อด้วยคันจิ แต่คันจิบางตัวก็มีวิธีอ่านได้หลายวิธี ดังนั้นจึงมีการใช้ฟูริงานะเพื่อระบุการอ่านที่ถูกต้อง เวลากรอกแบบฟอร์มต่าง ๆ ที่เป็นทางการ จะมีช่องให้ใส่ชื่อและช่องให้ใส่ฟูริงานะเสมอ

การเรียนภาษา

หนังสือเรียนภาษาญี่ปุ่นสำหรับชาวต่างชาติมักจะใช้ฟูริงานะบอกคำอ่านของคันจิ

หนังสือเรียนภาษาต่างประเทศของชาวญี่ปุ่นก็ใช้ฟูริงานะด้วยเช่นกัน เช่น ใช้ฟูริงานะบอกคำอ่านของอักษรฮันกึลในภาษาเกาหลี

อ้างอิง

1. Geoffrey Sampson (1990). Writing Systems: A Linguistic Introduction. Stanford University Press. p. 190. ISBN 978-0-8047-1756-4.

ข้อมูล

• Mangajin's Basic Japanese Through Comics [Part I] New York: Weatherhill, 1998: 48–49
• J Paul Warnick, Review of Nihon o Hanasoo in The Journal of the Association of Teachers of Japanese, Vol. 32, No. 2 (Oct., 1998), pp. 80–83.

แหล่งข้อมูลอื่น

• Add Ruby automatically for Japanese Web site—Multi-language phonetic reading site that can add phonetic reading to any site or texts in five different alphabets, hiragana, katakana, Roman, hangul, Devanagari, and Cyrillic letters for Japanese.