ฟีเดล กัสโตร

/ 0 ความคิดเห็น/ใน / โดย
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก )
ฟิเดล กัสโตร
Fidel Castro
image
กัสโตร ป. ค.ศ. 1959
เลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์คิวบา
ดำรงตำแหน่ง
24 มิถุนายน ค.ศ. 1961 – 19 เมษายน ค.ศ. 2011
รองราอุล กัสโตร
ถัดไปราอุล กัสโตร
ประธานาธิบดี (ประธานสภาแห่งรัฐ) คนที่ 17
ดำรงตำแหน่ง
2 ธันวาคม ค.ศ. 1976 – 19 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2008
รองราอุล กัสโตร
ก่อนหน้าโอสวัลโด ดอร์ติโกส ตอร์ราโด
(เป็นประธานาธิบดี)
ถัดไปราอุล กัสโตร
ประธานสภารัฐมนตรีคิวบา
ดำรงตำแหน่ง
2 ธันวาคม ค.ศ. 1976 – 19 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2008
รองราอุล กัสโตร
ก่อนหน้าตัวเอง (เป็นนายกรัฐมนตรี)
ถัดไปราอุล กัสโตร
นายกรัฐมนตรีคิวบา
ดำรงตำแหน่ง
16 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1959 – 2 ธันวาคม 1976
ประธานาธิบดีมานูเอล อูร์รูเตีย เยโอ
โอสวัลโด ดอร์ติโกส ตอร์ราโด
ก่อนหน้าโฮเซ มิโร การ์โดนา
ถัดไปยุบเลิกตำแหน่ง
เลขาธิการขบวนการไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดคนที่ 7 และ 23
ดำรงตำแหน่ง
16 กันยายน ค.ศ. 2006 – 24 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2008
ก่อนหน้าอับดุลลาห์ อาหมัด บาดาวี
ถัดไปราอุล กัสโตร
ดำรงตำแหน่ง
10 กันยายน ค.ศ. 1979 – 6 มีนาคม ค.ศ. 1983
ก่อนหน้าจูเนียส ริชาร์ด ชยะวรรธะเน
ถัดไปนีลัม ซันจิวา เรดดี
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด(1926-08-13)สิงหาคม 13, ค.ศ. 1926
บิรัน คิวบา
เสียชีวิต25 พฤศจิกายน ค.ศ. 2016(2016-11-25) (90 ปี)
อาบานา ประเทศคิวบา
ศาสนาเทวัสนิยม[1]
พรรคการเมืองพรรคคอมมิวนิสต์คิวบา
คู่สมรสมีร์ตา เดียซ-บาลาร์ต (1948–1955)
ดาเลีย โซโต เดล บาเย (1980–2016)
ญาติ(พี่น้อง)
ราอุล กัสโตร
ศิษย์เก่ามหาวิทยาลัยอาบานา
วิชาชีพทนายความ
รางวัลวีรบุรุษแห่งสาธารณรัฐคิวบา
ลายมือชื่อimage
ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง
รับใช้image คิวบา
สังกัดกองทัพปฏิวัติคิวบา
ประจำการ1953–1959
ยศimage Comandante
หน่วยขบวนการ 26 กรกฎาคม
ผ่านศึกการปฏิวัติคิวบา
  • รักษาการอำนาจประธานาธิบดีถูกโอนให้ราอุล กัสโตรตั้งแต่วันที่ 31 กรกฎาคม ค.ศ. 2006

ฟิเดล อาเลฮันโดร กัสโตร รุซ (สเปน: Fidel Alejandro Castro Ruz(image audio); 13 สิงหาคม ค.ศ. 1926 — 25 พฤศจิกายน ค.ศ. 2016) เป็นนักปฏิวัติและนักการเมืองคิวบา ซึ่งดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีคิวบาตั้งแต่ ค.ศ. 1959 ถึง 1976 และประธานาธิบดีตั้งแต่ ค.ศ. 1976 ถึง 2008 เขายังดำรงตำแหน่งเลขาธิการใหญ่พรรคคอมมิวนิสต์คิวบานับแต่ก่อตั้งพรรคใน ค.ศ. 1961 กระทั่ง ค.ศ. 2011 เขามีแนวคิดทางการเมืองแบบมากซ์-เลนิน ภายใต้การปกครองประเทศของเขา สาธารณรัฐคิวบาได้เปลี่ยนเป็นรัฐสังคมนิยมพรรคการเมืองเดียว โดยยึดอุตสาหกรรมหรือธุรกิจเป็นของรัฐและมีการปฏิรูปสังคมไปปฏิบัติในทุกภาคส่วนของสังคม

ฟิเดลเกิดเป็นบุตรนอกกฎหมายของชาวนาร่ำรวยคนหนึ่ง กัสโตรกลายมาข้องเกี่ยวกับการเมืองต่อต้านจักรวรรดินิยมฝ่ายซ้าย ขณะศึกษากฎหมายที่มหาวิทยาลัยอาบานา และภายหลังนำตัวเองเข้าไปพัวพันกับกบฏติดอาวุธต่อสู้รัฐบาลฝ่ายขวาในสาธารณรัฐโดมินิกันและโคลอมเบีย เขาดำเนินต่อไปกระทั่งล้มประธานาธิบดีคิวบา ฟุลเฮนซิโอ บาติสตา ซึ่งได้รับการหนุนหลังจากสหรัฐอเมริกา และถูกมองอย่างกว้างขวางว่าเป็นผู้เผด็จการ โดยก่อนหน้านั้น เขานำการโจมตีติดอาวุธค่ายทหารมอนคาดาที่ล้มเหลวใน ค.ศ. 1953 ถูกจำคุกหนึ่งปี จากนั้น เขาเดินทางไปยังเม็กซิโก ด้วยความช่วยเหลือของราอุล กัสโตร น้องชาย และเช เกบารา เพื่อน เขารวบรวมกลุ่มนักปฏิวัติชาวคิวบาเป็นขบวนการ 26 กรกฎาคม หลังกลับมายังคิวบาพร้อมกับขบวนการดังกล่าว เขามีบทบาทสำคัญในการปฏิวัติคิวบา โดยนำสงครามกองโจรต่อกองทัพของบาติสตาอย่างได้ผล และบาติสตาเองต้องลี้ภัยออกนอกประเทศใน ค.ศ. 1959

ไม่นานให้นานฟิเดลได้มาเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดของกองทัพและนายกรัฐมนตรีตามลำดับ การพัวพันในการล้มบาติสตา เช่นเดียวกับการต้องสงสัยความสัมพันธ์กับผู้นำโซเวียต นิกิตา ครุสชอฟ ทำให้สหรัฐอเมริกาตื่นตระหนก ซีไอเอได้จัดการรุกรานอ่าวหมูใน ค.ศ. 1961 เพื่อล้มรัฐบาลของเขา แต่ล้มเหลว ก่อนเดินหน้าบงการความพยายามลอบสังหารเขาซ้ำอีกและปิดกั้นทางเศรษฐกิจต่อคิวบา เพื่อสนองภัยคุกคามนี้ กัสโตรสร้างพันธมิตรกับสหภาพโซเวียตและอนุญาตให้โซเวียตเก็บอาวุธนิวเคลียร์บนเกาะได้ นำไปสู่เหตุการณ์วิกฤตการณ์ขีปนาวุธคิวบาใน ค.ศ. 1962 โดยรับเอาลัทธิมากซ์-เลนินเป็นอุดมการณ์ชี้นำของเขา ใน ค.ศ. 1961 กัสโตรประกาศลักษณะสังคมนิยมของการปฏิวัติคิวบา และใน ค.ศ. 1965 มาเป็นเลขาธิการใหญ่ของพรรคคอมมิวนิสต์ที่เพิ่งตั้งขึ้น ขณะที่พรรคการเมืองอื่นถูกยุบ จากนั้น เขานำการเปลี่ยนแปลงคิวบาสู่สาธารณรัฐสังคมนิยม ยึดอุตสาหกรรมไปเป็นของรัฐและนำสาธารณสุขถ้วนหน้าและการศึกษาแบบให้เปล่า เช่นเดียวกับปราบปรามการต่อต้านภายใน กัสโตรเป็นผู้สนับสนุนหลักการร่วมมือระหว่างประเทศที่กระตือรือร้น เขาได้ริเริ่มคณะแพทย์คิวบาผู้ซึ่งทำงานทั่วโลกกำลังพัฒนา และช่วยเหลือกลุ่มสังคมนิยมปฏิวัติต่างประเทศหลายกลุ่มด้วยหวังว่าจะโค่นทุนนิยมโลก

ใน ค.ศ. 1976 เขากลายมาเป็นประธานสภาแห่งรัฐ เช่นเดียวกับสภารัฐมนตรี ในเวทีระหว่างประเทศ เขาถือตำแหน่งเลขาธิการใหญ่ขบวนการไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดนับจาก ค.ศ. 1979 ถึง 1983 หลังการล่มสลายของสหภาพโซเวียตพันธมิตรหลัก ใน ค.ศ. 1991 กัสโตรได้นำคิวบาเข้าสู่ "ระยะพิเศษ" ทางเศรษฐกิจ จากนั้นก่อนนำพาคิวบาเข้าสู่พันธมิตรโบลิเวียเพื่ออเมริกาใน ค.ศ. 2006 และสร้างพันธมิตรทางเศรษฐกิจและการเมืองกับชาติอื่นในลาตินอเมริกา ซึ่งเรียกว่า "สายสัมพันธ์ชมพู" ท่ามกลางสุขภาพที่ย่ำแย่ลง ในปีเดียวกัน กัสโตรโอนความรับผิดชอบไปยังรองประธานาธิบดี ราอุล กัสโตร ผู้ได้รับเลือกเป็นประธานาธิบดีเมื่อฟิเดลลงจากตำแหน่งใน ค.ศ. 2008

กัสโตรเป็นบุคคลโลกที่ก่อให้เกิดการโต้แย้งและความเห็นแตกต่างกันอย่างสูง ขณะที่ผู้สนับสนุนเขายกย่องว่าเป็นตัวแทนของการต่อต้านจักรวรรดินิยม มีมนุษยธรรมและอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมและคนยากจนทั่วโลก แต่นักวิจารณ์เขาได้กล่าวหาว่าเป็นผู้เผด็จการซึ่งการปกครองประเทศแบบเอกาธิปไตยได้มีการละเมิดสิทธิมนุษยชนขึ้นหลายครั้ง อย่างไรก็ดี เขาได้มีอิทธิพลอย่างสำคัญต่อการเมืองผู้นำหลายประเทศทั่วโลก ได้แก่ เนลสัน มันเดลา, อูโก ชาเบซ และเอโบ โมราเลส และเขายังได้รับความเลื่อมใสจากพวกนิยมซ้าย นักสังคมนิยมและนักต่อต้านจักรวรรดินิยมจำนวนมากทั่วโลก

อ้างอิง

[]

หมายเหตุ

[]

    เชิงอรรถ

    []
    1. Bardach, Ann Louise. "LOVE, FIDEL Letters From Prison: Castro Revealed." The Washington Post. February 23, 2007. Retrieved on October 15, 2011.

    นามานุกรม

    []
    • Azicri, Max (2009). "The Castro-Chávez Alliance". Latin American Perspectives. Vol. 36 no. 1. pp. 99–110. ISSN 1552-678X.
    • Balfour, Sebastian (1995). Castro (second ed.). London and New York: Longman. ISBN 978-0582437470.
    • Bardach, Ann Louise (2007). Cuba Confidential: Love and Vengeance in Miami and Havana. New York: Random House. ISBN 978-0-307-42542-3.
    • Bourne, Peter G. (1986). Fidel: A Biography of Fidel Castro. New York City: Dodd, Mead & Company. ISBN 978-0-396-08518-8.
    • Brogan, Patrick (1989). The Fighting Never Stopped: A Comprehensive Guide to World Conflicts Since 1945. New York: Vintage Books. ISBN 0679720332.
    • Castro, Fidel (2009). My Life: A Spoken Autobiography. Ramonet, Ignacio (interviewer). New York: Scribner. ISBN 978-1-4165-6233-7.
    • Coltman, Leycester (2003). The Real Fidel Castro. New Haven and London: Yale University Press. ISBN 978-0-300-10760-9.
    • Draper, Theodore (1965). Castroism: Theory and Practice. New York: Praeger. OCLC 485708.
    • Evenson, Fredric (2010). "A Deeper Shade of Green: The Evolution of Cuban Environmental Law and Policy". Golden Gate University Law Review. Vol. 28 no. 3. pp. 489–525. OCLC 61312828.
    • Fernández, Alina (1997). Castro's Daughter, An Exile's Memoir of Cuba. St. Martin's Press. ISBN 978-0-312-24293-0.
    • Franqui, Carlos (1984). Family Portrait with Fidel. New York: Random House First Vintage Books. ISBN 978-0-394-72620-5.
    • Gaddis, John Lewis (1997). "We Now Know Rethinking Cold War History". Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-19-878071-0.
    • George, Edward (2004). The Cuban Intervention in Angola, 1965–1991: From Che Guevara to Cuito Cuanavale. London: Routledge. ISBN 1134269323.
    • Geyer, Georgie Anne (1991). Guerrilla Prince: The Untold Story of Fidel Castro. New York City: Little, Brown and Company. ISBN 978-0-316-30893-9.
    • Gott, Richard (2004). Cuba: A New History. New Haven and London: Yale University Press. ISBN 978-0-300-10411-0.
    • Guerra, Lillian (2012). Visions of Power in Cuba: Revolution, Redemption, and Resistance, 1959–1971. Chapel Hill: University of North Carolina Press. ISBN 978-1-4696-1886-9.
    • Hunt, Jim; Risch, Bob (2009). Cuba on My Mind: The Secret Lives of Watergate Burglar Frank Sturgis. Amelia, OH: Baronakers Publications. ISBN 978-1-4500-0779-5.
    • Kozloff, Nicholas (2008). Revolution!: South America and the Rise of the New Left. New York: Palgrave Macmillan. ISBN 978-0-230-61754-4.
    • Lecuona, Rafael A. (1991). "Jose Marti and Fidel Castro". International Journal on World Peace. 8 (1): 45–61. JSTOR 20751650.
    • Levitsky, Steven; Way, Lucan A. (2010). Competitive Authoritarianism: Hybrid Regimes after the Cold War (ภาษาอังกฤษ). Cambridge University Press. ISBN 978-1-139-49148-8.
    • Mallin, Jay (1994). Covering Castro: Rise and Decline of Cuba's Communist Dictator. Piscataway: Transaction Publishers. ISBN 978-1-56000-156-0.
    • Marcano, Christina; Barrera Tyszka, Alberto (2007). Hugo Chávez: The Definitive Biography of Venezuela's Controversial President. New York: Random House. ISBN 978-0-679-45666-7.
    • Quirk, Robert E. (1993). Fidel Castro. New York and London: W.W. Norton & Company. ISBN 978-0-393-03485-1.
    • Ros, Enrique (2006). El Clandestinaje y la Lucha Armada Contra Castro. Miami: Ediciones Universal. ISBN 978-1-59388-079-8.
    • Sampson, Anthony (1999). Mandela: The Authorised Biography. HarperCollins. ISBN 978-0-00-638845-6.
    • Sánchez, Juan Reinaldo (2015). The Double Life of Fidel Castro: My 17 Years as Personal Bodyguard to El Lider Maximo (First U.S. ed.). New York: Penguin Press. ISBN 978-1250068767.
    • Skierka, Volka (2006). Fidel Castro: A Biography. Cambridge: Polity. ISBN 978-0-7456-4081-5.
    • Sivak, Martín (2010). Evo Morales: The Extraordinary Rise of the First Indigenous President of Bolivia. New York: Palgrave MacMillan. ISBN 978-0-230-62305-7.
    • Sondrol, Paul C. (1991). "Totalitarian and Authoritarian Dictators: A Comparison of Fidel Castro and Alfredo Stroessner". Journal of Latin American Studies. 23 (3): 599–620. doi:10.1017/S0022216X00015868. JSTOR 157386. S2CID 144333167.
    • Tareke, Gebru (2009). The Ethiopian Revolution: War in the Horn of Africa. New Haven: Yale University Press. ISBN 978-0300156157.
    • Von Tunzelmann, Alex (2011). Red Heat: Conspiracy, Murder, and the Cold War in the Caribbean. New York City: Henry Holt and Company. ISBN 978-0-8050-9067-3.
    • Whittle, Daniel; Rey Santos, Orlando (2006). (PDF). Cuban Studies. Vol. 37. pp. 73–103. ISSN 1548-2464. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 19 August 2016. สืบค้นเมื่อ 5 December 2018.
    • Wickham-Crowley, Timothy P. (1990). Exploring Revolution: Essays on Latin American Insurgency and Revolutionary Theory. Armonk and London: M.E. Sharpe. ISBN 978-0-87332-705-3.
    • Wilpert, Gregory (2007). Changing Venezuela by Taking Power: The History and Policies of the Chávez Government. London and New York: Verso. ISBN 978-1-84467-552-4.

    หนังสืออ่านเพิ่ม

    []

    แหล่งข้อมูลอื่น

    []

    วิกิพีเดีย, วิกิ, หนังสือ, ห้องสมุด, บทความ, อ่าน, ดาวน์โหลด, ฟรี, ดาวน์โหลดฟรี, มือถือ, โทรศัพท์, แอนดรอยด์, ไอโอเอส, แอปเปิ้ล, สมาร์ทโฟน, พีซี, เว็บ, คอมพิวเตอร์, ข้อมูลเกี่ยวกับ ฟีเดล กัสโตร, ฟีเดล กัสโตร คืออะไร? ฟีเดล กัสโตร หมายความว่าอะไร?

    คุณอาจชอบ
    ฟีเดล กัสโตร
    0 ตอบกลับ

    ฝากคำตอบ

    ต้องการเข้าร่วมการสนทนาหรือไม่?
    คุณสามารถร่วมเขียนได้!

    เขียนคำตอบ

    ช่องที่จำเป็นถูกทำเครื่องหมายด้วยดาว *