พระวัชรสัตว์

พระวัขรสัตว์
สันสกฤต	वज्रसत्त्व Vajrasatva
จีน	金剛薩埵菩薩 (Pinyin: Jīngāng Sàduǒ Púsà)
ญี่ปุ่น	金剛薩埵菩薩（こんごうさったぼさつ） (romaji: Kongōsatta Bosatsu)
เขมร	វជ្រសត្វ (vach-cha-sat)
เกาหลี	금강살타보살 (RR: Geumgang Salta Bosal)
มองโกเลีย	Доржсэмбэ
ไทย	พระวัชรสัตว์โพธิสัตว์
ทิเบต	རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་ Wylie: rdo rje sems dpa' THL: Dorje Sempa རྡོར་སེམས་ THL: Dorsem
เวียดนาม	Kim Cang Tát Đỏa Bồ Tát
ข้อมูล
นับถือใน	มหายาน, วัชรยาน
สถานีย่อยพระพุทธศาสนา

วัชรสัตว์ (สันสกฤต: वज्रसत्त्व, Tibetan: རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ། Dorje Sempa, รูปย่อ: རྡོར་སེམས། Dorsem)^[1] เป็นพระโพธิสัตว์ในคติศาสนาพุทธมหายานและวัชรยาน ที่ปรากฏในวรรณกรรมพุทธมากมาย ในประเด็นหลักของพระสูตรเช่น ไวโรจนาภิสัมโพธิสูตร, วัชรเศขรสูตร และ นวยูหสูตร ในพระไตรปิฎกญิงมา และในวรรณกรรมซ็อกเซ็นมากมาย เช่น กุลยราชตันตระ และ พระสูตรกระจกหทัยพระวัชรสัตว์

ในศาสนาพุทธแบบจีนและชินกง ตามธรรมเนียมมองว่าพระวัชรสัตว์เป็นพระสังฆาจารย์ลำดับที่สอง รองจากพระไวโรจนพุทธเจ้าตามตำนานของคุไคเล่าเรื่องอ้างบันทึกของพระอโมฆวัชระว่า พระนาคารชุนพบพระวัชรสัตย์ในเสาเหล็กแห่งหนึ่งในอินเดียใต้ และประกอบพิธีอภิเษกให้พร้อมส่งมอบคำสอนที่เรียนรู้จากพระไวโรจนะในพระมหาไวโรจนสูตร กระนั้นคุไคไม่ได้กล่าวถึงรายละเอียดใดเกี่ยวกับพระวัชรสัตว์อีก^[2]

มนตร์สำคัญขอบพระวัชรสัตว์คือมนตร์ร้อยพยางค์ (หรือ พระคาถาร้อยคำ) ซึ่งปรากฏใน สรวตถาคต-ตัตตวสังครห์^[3] ซึ่งปรากฏหลักฐานเก่าแก่ที่สุดในรูปของบทรวมมนตร์แปลภาษาจีนของพระวัชรโพธิ (ประมาณปี 671–741) จากปี 722^[4]