น่านน้ำภายใน

ตามอนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยกฎหมายทะเล น่านน้ำภายใน (internal waters) ของรัฐชายฝั่ง หมายถึงอาณาบริเวณที่อยู่ภายในเส้นฐานซึ่งใช้วัดทะเลอาณาเขต และอยู่ฝั่งที่หันเข้าสู่แผ่นดิน แต่ยกเว้นในกรณีของรัฐหมู่เกาะ^[1] นอกจากนี้ พื้นที่น่านน้ำภายในที่ว่านี้ครอบคลุมถึงเส้นทางน้ำ เช่น แม่น้ำลำคลอง ตลอดจนพื้นที่น้ำภายในอ่าวขนาดเล็ก

รัฐชายฝั่งมีอธิปไตยอย่างสมบูรณ์เหนือเขตน่านน้ำภายใน แบบเดียวกับที่มีเหนือแผ่นดิน รัฐชายฝั่งมีสิทธิในการออกกฎหมาย ควบคุมการใช้ประโยชน์ และใช้ทรัพยากรในเขตน้ำนั้นอย่างเสรี โดยทั่วไป หากไม่มีข้อตกลงระหว่างประเทศที่ระบุไว้เป็นอย่างอื่น เรือต่างชาติจะไม่มีสิทธิผ่านน่านน้ำภายใน และการที่ไม่มีสิทธิการผ่านโดยสุจริต (innocent passage) นี้เองถือเป็นความแตกต่างข้อใหญ่ระหว่างน่านน้ำภายในกับทะเลอาณาเขต^[2]

สำหรับรัฐหมู่เกาะ น่านน้ำภายในของรัฐหมู่เกาะจะเรียกว่า "น่านน้ำหมู่เกาะ" (archipelagic waters) หมายถึงอาณาบริเวณที่อยู่ภายในเส้นฐานหมู่เกาะ อย่างไรก็ตาม รัฐหมู่เกาะต้องให้สิทธิการผ่านโดยสุจริตต่อเรือทุกสัญชาติ^[3] และสามารถระงับสิทธิดังกล่าวชั่วคราวต่อเรือทุกสัญชาติ ในกรณีเพื่อคุ้มครองความมั่นคง

เมื่อเรือต่างชาติได้รับอนุญาตให้เข้าสู่น่านน้ำภายในของรัฐใดก็ตาม เรือดังกล่าวจะอยู่ในบังคับทางกฎหมายของรัฐชายฝั่งแห่งนั้น แต่ลูกเรือและผู้โดยสารบนเรือยังอยู่ในบังคับทางกฎหมายของรัฐเจ้าของธง (ซึ่งเป็นประเทศที่เรือได้ขึ้นทะเบียนเอาไว้) อำนาจบังคับของรัฐเจ้าของธงจะครอบคลุมในด้านกฎหมายแรงงาน รวมถึงอาชญากรรมที่เกิดขึ้นบนลำเรือ แม้ในขณะที่เรือเทียบท่าอยู่ในท่าเรือต่างชาติ แต่ความผิดที่เกิดขึ้นบนบกในบริเวณท่าเรือ รวมถึงความผิดที่ลูกเรือของเรือต่างชาติได้กระทำในพื้นที่ดังกล่าวจะอยู่ภายใต้เขตอำนาจศาลของรัฐชายฝั่ง