ดยุคแห่งยอร์ค

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก )
ดยุกแห่งยอร์ก
สถาปนาค.ศ. 1385
องค์แรกเอ็ดมันด์แห่งแลงลีย์ ดยุกที่ 1 แห่งยอร์ก
องค์ปัจจุบันไม่มีผู้ดำรงตำแหน่ง
องค์สุดท้ายแอนดรูว์ เมานต์แบตเทน-วินด์เซอร์

ดยุกแห่งยอร์ก[1] (อังกฤษ: Duke of York) เป็นบรรดาศักดิ์ชั้นดยุก ที่มีมาตั้งแต่รัชสมัยพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 3 แห่งอังกฤษ โดยมักจะพระราชทานให้กับพระราชโอรสพระองค์รอง โดยมีศักดิ์เทียบเท่ากับบรรดาศักดิ์ "ดยุกแห่งอัลบานี"ในระบบบรรดาศักดิ์ของสก็อตแลนด์ ดยุกแห่งยอร์กพระองค์แรกคือเจ้าชายเอ็ดมันด์แห่งแลงลีย์ ในประวัติศาสตร์อังกฤษได้มีการพระราชทานบรรดาศักดิ์นี้ทั้งหมด 11 สมัย โดย 5 สมัยในฐานะ "ดยุกแห่งยอร์ก" ก่อนพระราชบัญญัติสหภาพ ค.ศ. 1800, 3 สมัยในฐานะ "ดยุกแห่งยอร์กและอัลบานี" ในบรรดาศักดิ์ของบริเตนใหญ่ และอีก 3 สมัยในฐานะ "ดยุกแห่งยอร์ก" ในบรรดาศักดิ์ของสหราชอาณาจักร

ตั้งแต่ปีพ.ศ. 2004 เมื่อทายาทของเอ็ดมันด์แห่งแลงลีย์ ดยุกที่ 1 แห่งยอร์กได้ขึ้นครองราชย์เป็นพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 4 แห่งอังกฤษ ผู้ถือบรรดาศักดิ์นี้อีกสิบคนต่อมาไม่สามารถสืบทอดบรรดาศักดิ์นี้แก่ทายาทเลย โดยมักจะสิ้นพระชนม์โดยไร้ทายาทชาย หรือไม่ก็กลายเป็นพระมหากษัตริย์เสียเอง

สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 พระราชทานบรรดาศักดิ์นี้แก่ เจ้าชายแอนดรูว์ (พระอิสริยยศในขณะนั้น) พระราชโอรสพระองค์ที่ 2 ในวโรกาสพระราชพิธีเสกสมรส ค.ศ. 1986 ในระหว่างที่มีการถกเถียงกันเรียกข้อกล่าวหาเจ้าชายแอนดรูว์มีทรงมีส่วนพัวพันกับการล่วงละเมิดทางเพศเด็กของเจฟฟรี เอปสตีน เจ้าชายแอนดรูว์ทรงประกาศยุติการใช้บรรดาศักดิ์นี้ในเดือนตุลาคม ค.ศ. 2025 [2] กระทั่งในภายหลังทรงประกาศยุติการใช้พระอิสริยยศ เจ้าชาย และสมเด็จพระเจ้าชาลส์ที่ 3 มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมให้ถอดพระอิสริยยศและฐานันดรศักดิ์แห่งพระราชวงศ์ทั้งหมดของเจ้าชายแอนดรูว์ และถอนชื่อจากบัญชีรายนามขุนนาง

รายพระนาม

[]

สมัยแรก (ค.ศ. 1385–1415 และ 1425–1461)

[]
ดยุกแห่งยอร์กพระรูปประสูติเสกสมรสสิ้นพระชนม์
เอ็ดมันด์แห่งแลงลีย์ ดยุกที่ 1 แห่งยอร์ก
1385–1402[3]
เอิร์ลแห่งเคมบริดจ์ (1362)
image5 มิถุนายน 1341
คิงส์ แลงลีย์
พระราชโอรสลำดับที่ 4 ในพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 3 กับฟีลีปาแห่งแอโน
อิซาเบลลาแห่งคาสตีล
1372
พระโอรสธิดา 3 พระองค์

โจน ฮอลแลนด์
ไม่มีโอรสธิดา

1 สิงหาคม 1402
คิงส์ แลงลีย์
พระชนมายุ 61 พรรษา

เอ็ดเวิร์ดแห่งนอริช ดยุกที่ 2 แห่งยอร์ก
1402–1415[4]
ดยุกแห่โอมาล (1397–1399), เอิร์ลแห่งเคมบริดจ์ (1362–1414), เอิร์ลแห่งรัทแลนด์ (1390–1402), เอิร์ลแห่งคอร์ก (c. 1396)
image1373
นอริช
โอรสคนโตของดยุกที่ 1 กับพระชายา
อิซาเบลลาแห่งคาสตีล
ฟิลิปปาเดอโมฮุน
ไม่มีบุตรธิดา
25 ตุลาคม 1415
อาแฌงคูร์ต
อายุ 42 ปี
ริชาร์ด แพลนแทเจเนต ดยุกที่ 3 แห่งยอร์ก
1425–1460[5]
เจ้าผู้อารักขาแห่งอังกฤษ, เจ้าชายแห่งเวลส์ และเอิร์ลแห่งเชสเตอร์, ดยุกแห่งคอร์นวอลล์ (1460, ดูเพิ่ม พระราชบัญญัติแอคคอร์ด); เอิร์ลแห่งอัลสเตอร์ (1264), เอิร์ลแห่งมาร์ช (1328), เอิร์ลแห่งเคมบริดจ์ (1414, คืน 1426), ลอร์ดแห่งแคลร์ (1066–1075), บารอนมอร์ติเมอร์แห่งวิกมอร์ (1331)
image21 กันยายน 1411
หลานของดยุกที่ 2 และบุตรของริชาร์ดแห่งโคนิสเบิร์ก เอิร์ลที่ 3 แห่งเคมบริดจ์ (ผู้ถูกริบบรรดาศักดิ์และต้องโทษประหารชีวิตโทษฐานกบฏเมื่อค.ศ. 1415) และ แอนน์ เดอ มอร์ติเมอร์
ซิซิลิ เนวิลล์
1437
พระโอรสธิดา 13 พระองค์
30 ธันวาคม 1460
เวกฟิลด์
พระชนมายุ 49 พรรษา
เอ็ดเวิร์ด แพลนแทเจเนต ดยุกที่ 4 แห่งยอร์ก
1460–1461[6]
also: เอิร์ลแห่งอัลสเตอร์ (1264), เอิร์ลแห่งมาร์ช (1328), เอิร์ลแห่งเคมบริดจ์ (1414), ลอร์ดแห่งแคลร์ (1066–1075), บารอนมอร์ติเมอร์แห่งวิกมอร์ (1331)
image28 เมษายน 1442
รูอ็อง
พระโอรสของดยุกที่ 3 กับพระชายา ซิซิลิ เนวิลล์; ผู้ยึดราชบัลลังก์เป็นพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 4 บรรดาศักดิ์ทั้งหลายจึงผนวกรวมเข้ากับพระมหากษัตริย์
เอลิซาเบธ วูดวิลล์
1 พฤษภาคม 1464
พระโอรสธิดา 10 พระองค์
9 เมษายน 1483
เวสต์มินสเตอร์
พระชนมายุ 40 พรรษา

สมัยที่ 2 (ค.ศ. 1474)

[]
ดยุกแห่งยอร์กพระรูปประสูติเสกสมรสสิ้นพระชนม์
ริชาร์ดแห่งชรูว์สบรี ดยุกแห่งยอร์ก
1474–1483
ดยุกแห่งนอร์ฟอล์ก (1477), เอิร์ลแห่งนอร์ฟอล์ก (1477), เอิร์ลแห่งนอตทิงแฮม (1476), และอาจจะเอิร์ลแห่งเซอร์รีย์ (1477)
image 17 สิงหาคม 1473
ชรูว์สบรี
พระราชโอรสพระองค์รองในพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 4 กับสมเด็จพระราชินีเอลิซาเบธ
แอนน์แห่งมอวเบรย์
15 มกราคม 1478
ไม่มีพระโอรสธิดา
หายสาปสูญในหอคอยแห่งลอนดอน พร้อมกับพระเชษฐา โดยทั้งสองพระองค์เป็นเจ้าชายในหอคอย สิ้นพระชนม์โดยไม่มีรัชทายาท จึงทำให้บรรดาศักดิ์นี้สิ้นสุดลง

สมัยที่ 3 (ค.ศ. 1494)

[]
ดยุกแห่งยอร์กพระรูปประสูติเสกสมรสสิ้นพระชนม์
เจ้าชายเฮนรี ทิวดอร์
ราชวงศ์ทิวดอร์
1494–1509[7]
เจ้าชายแห่งเวลส์ (1504), ดยุกแห่งคอร์นวอลล์ (1502)
image 28 มิถุนายน 1491
พระราชวังกรีนิช ลอนดอน
พระราชโอรสในพระเจ้าเฮนรีที่ 7 กับสมเด็จพระราชินีเอลิซาเบธ
กาตาลินาแห่งอารากอน
11 มิถุนายน 1509 – 23 พฤษภาคม 1533
(หย่า)
พระโอรสธิดา 2 พระองค์

แอนน์ บุลิน
25 มกราคม 1533 – 17 พฤษภาคม 1536
(หย่า)
พระธิดา 1 พระองค์

เจน ซีมอร์
30 พฤษภาคม 1536 – 24 ตุลาคม 1537
พระโอรส 1 พระองค์

แอนน์แห่งคลีฟส์
6 มกราคม 1540 – 9 กรกฎาคม 1540
(หย่า)
ไม่มีพระโอรสธิดา

แคเทอริน เฮาเวิร์ด
28 กรกฎาคม 1540 – 23 พฤศจิกายน 1541
(หย่า)
ไม่มีพระโอรสธิดา

แคเทอริน พาร์
12 กรกฎาคม 1543
ไม่มีพระโอรสธิดา
28 มกราคม 1547
พระราชวังไวต์ฮอล ลอนดอน
พระชนมายุ 55 พรรษา
เจ้าชายเฮนรีขึ้นเสวยราชย์เป็น พระเจ้าเฮนรีที่ 8 ในปีค.ศ. 1509 ต่อจากพระราชบิดา และทำให้บรรดาศักดิ์ทั้งหลายถูกผนวกเข้ากับพระมหากษัตริย์

สมัยที่ 4 (ค.ศ. 1605)

[]
ดยุกแห่งยอร์กพระรูปประสูติเสกสมรสสิ้นพระชนม์
เจ้าชายชาลส์
ราชวงศ์สจวต
1605–1625[8]
ดยุกแห่งออลบานี (1600);
เจ้าชายแห่งเวลส์ (1616), ดยุกแห่งคอร์นวอลล์ และ ดยุกแห่งรอธซี (1612)
image 19 พฤศจิกายน 1600
พระราชวังดันเฟิร์มลิน ดันเฟิร์มลิน
พระโอรสในพระเจ้าเจมส์ที่ 1 กับแอนน์แห่งเดนมาร์ก
อ็องเรียต มารีแห่งฝรั่งเศส
13 มิถุนายน 1625
พระโอรสธิดา 9 พระองค์
30 มกราคม 1649
พระราชวังไวต์ฮอล ลอนดอน
พระชนมายุ 48 พรรษา
เจ้าชายชาลส์เสวยราชย์เป็นพระเจ้าชาลส์ที่ 1 ในปีค.ศ. 1625 ต่อจากการสวรรคตของพระราชบิดา บรรดาศักดิ์นี้จึงผนวกเข้ากับพระมหากษัตริย์

สมัยที่ 5 (ค.ศ. 1633/1644)

[]
ดยุกแห่งยอร์กพระรูปประสูติเสกสมรสสิ้นพระชนม์
เจ้าชายเจมส์
ราชวงศ์สจวต
1633/1644–1685[9]
ดยุกแห่งออลบานี (1660) เอิร์ลแห่งอัลสเตอร์ (1659)
image 14 ตุลาคม 1633
พระราชวังเซนต์เจมส์ ลอนดอน
พระโอรสในพระเจ้าชาลส์ที่ 1 กับสมเด็จพระราชินีแมรี
แอนน์ ไฮด์
3 กันยายน 1660
พระราชโอรสธิดา 8 พระองค์

แมรีแห่งโมดีนา
21 พฤศจิกายน 1673
พระราชโอรสธิดา 7 พระองค์
16 กันยายน 1701
พระราชวังแซ็ง-แฌร์แม็ง-อ็อง-แล ปารีส
พระชนมายุ 67 พรรษา
เจ้าชายเจมส์ทรงถือบรรดาศักดิ์ดยุกแห่งยอร์กตั้งแต่พระราชสมภพ และได้รับพระราชทานในปีค.ศ. 1644 ซึ่งต่อมาได้เสวยราชย์เป็น พระเจ้าเจมส์ที่ 2 เมื่อค.ศ. 1685 เมื่อพระเชษฐาเสด็จสวรรคต และบรรดาศักดิ์นี้จึงผนวกเข้ากับพระมหากษัตริย์

สมัยจาโคไบต์ (ค.ศ. 1725)

[]
ดยุกแห่งยอร์กพระรูปประสูติเสกสมรสสิ้นพระชนม์
พระคาร์ดินัลสจวต
ราชวงศ์สจวต
1725-1788[9]
พระคาร์ดินัล (1747), หัวหน้าแห่งคณะพระคาร์ดินัล (1803)
image 6 มีนาคม 1725
ปาลาซโซมูติ
โรม
รัฐสันตะปาปา
โอรสของ"เจมส์ที่ 3 และ 8" (ผู้อ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์สายจาโคไบต์) กับมาเรีย คลีเม็นทินา โซบิเอสกา
____ 13 กรกฎาคม 1807
ฟรัสกาตี โรม
อายุ 82 ปี
พระคาร์ดินัลดยุกแห่งยอร์กควรจะเป็นผู้ได้ขึ้นครองราชย์เป็นพระเจ้าเฮนรีที่ 9 ตามสิทธิในราชบัลลังก์สายจาโคไบต์ อย่างไรก็ตามบรรดาศักดิ์นี้ไม่ได้รับการยอมรับในระบบบรรดาศักดิ์อังกฤษ เมื่อละสังขารพระคาร์ดินัลถือเป็นสมาชิกคนสุดท้ายในราชวงศ์สจวต

สมัยที่ 6 (ค.ศ. 1892)

[]
ดยุกแห่งยอร์กพระรูปตราอาร์มประสูติเสกสมรสสิ้นพระชนม์
เจ้าชายจอร์จ
ราชวงศ์ซัคเซิน-โคบวร์คและโกทา
1892–1910
เอิร์ลแห่งอินเวอร์นิส และ บารอนคิลลาร์นีย์ (1892);
เจ้าชายแห่งเวลส์, ดยุกแห่งคอร์นวอลล์, และ ดยุกแห่งรอธซี (1901)
image image 3 มิถุนายน 1865
พระตำหนักมาร์ลโบโรห์
พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 7 และสมเด็จพระราชินีอเล็กซานดรา
เจ้าหญิงวิกตอเรีย แมรีแห่งเท็ก
6 กรกฎาคม 1893
พระโอรสธิดา 6 พระองค์
20 มกราคม 1936
ตำหนักซานดริงแฮม ซานดริงแฮม
พระชนมายุ 70 พรรษา
เจ้าชายจอร์จได้ขึ้นเสวยราชย์เป็น สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 5 ในปี ค.ศ. 1910 เมื่อพระราชบิดาเสด็จสวรรคต และบรรดาศักดิ์นี้ผนวกเข้ากับพระมหากษัตริย์

สมัยที่ 7 (ค.ศ. 1920)

[]
ดยุกแห่งยอร์กพระรูปตราอาร์มประสูติเสกสมรสสิ้นพระชนม์
เจ้าชายอัลเบิร์ต
ราชวงศ์วินด์เซอร์
1920–1936[10]
เอิร์ลแห่งอินเวอร์นิส และ บารอนคิลลาร์นีย์ (1920)
image image 14 ธันวาคม 1895
ตำหนักซานดริงแฮม ซานดริงแฮม
พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 5 และสมเด็จพระราชินีแมรี
เลดีเอลิซาเบธ โบวส์-ลีออน
26 เมษายน 1923
พระธิดา 2 พระองค์
6 กุมภาพันธ์ 1952
ตำหนักซานดริงแฮม ซานดริงแฮม
พระชนมายุ 56 พรรษา
เจ้าชายอัลเบิร์ตได้ขึ้นเสวยราชย์เป็น สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 6 ในปี ค.ศ. 1936 หลังจากที่พระเชษฐาทรงสละราชสมบัติ ทำให้บรรดาศักดิ์นี้ผนวกเข้ากับพระมหากษัตริย์

สมัยที่ 8 (ค.ศ. 1986)

[]
ดยุกแห่งยอร์กภาพตราอาร์มเกิดเสกสมรสเสียชีวิต
แอนดรูว์ เมานต์แบตเทน วินด์เซอร์
ราชวงศ์วินด์เซอร์
1986–2025 [11]
เอิร์ลแห่งอินเวอร์นิส และ บารอนคิลลีลี (1986)
image image 19 กุมภาพันธ์ 1960
พระราชวังบักกิงแฮม
พระราชโอรสในสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 และเจ้าชายฟิลิป ดยุกแห่งเอดินบะระ
ซาราห์ เฟอร์กูสัน
23 กรกฎาคม 1986 – 30 พฤษภาคม 1996
(หย่า)
พระธิดา 2 พระองค์
ยังมีชีวิต
(อายุ 65 ปี)
เมื่อวันที่ 17 ตุลาคม 2025 เจ้าชายแอนดรูว์ ประกาศว่าทรงยุติการใช้บรรดาศักดิ์นี้ และในวันที่ 30 ตุลาคม สำนักพระราชวังบักกิงแฮมเผยแพร่ประกาศพระบรมราชโองการถอดพระอิสริยยศทั้งหมดของเจ้าชายแอนดรูว์ และจะใช้ชื่อว่า แอนดรูว์ เมานต์แบตเทน วินด์เซอร์ และได้มีการถอดชื่อออกจากบัญชีรายชื่อขุนนาง

อ้างอิง

[]
  1. ข่าวในพระราชสำนัก[ลิงก์เสีย], สำนักข่าว กรมประชาสัมพันธ์, เผยแพร่วันที่ 29 กุมภาพันธ์ 2555, เรียกข้อมูลวันที่ 5 กรกฎาคม 2555
  2. "Prince Andrew gives up royal titles including Duke of York after 'discussion with King'". BBC News. 17 October 2025.
  3. Encyclopædia Britannica Edmund of Langley First Duke of York
  4. Encyclopædia Britannica Edward of Norwich Second Duke of York
  5. English Monarchs
  6. BBC Edward IV
  7. Scarisbrick, J. J. (1997). Henry VIII (2nd ed.). Yale University Press. ISBN 0300071582.
  8. Gregg, Pauline (1981), King Charles I, London: Dent
  9. Callow, John, The Making of King James II: The Formative Years of a King, Sutton Publishing, Ltd, Stroud, Gloucestershire, 2000. Page
  10. https://www.thegazette.co.uk/London/issue/31931/supplement/6313
  11. https://www.thegazette.co.uk/London/issue/50606/supplement/1

ดูเพิ่ม

[]
  • ดยุกแห่งอัลบานี

วิกิพีเดีย, วิกิ, หนังสือ, ห้องสมุด, บทความ, อ่าน, ดาวน์โหลด, ฟรี, ดาวน์โหลดฟรี, มือถือ, โทรศัพท์, แอนดรอยด์, ไอโอเอส, แอปเปิ้ล, สมาร์ทโฟน, พีซี, เว็บ, คอมพิวเตอร์, ข้อมูลเกี่ยวกับ ดยุคแห่งยอร์ค, ดยุคแห่งยอร์ค คืออะไร? ดยุคแห่งยอร์ค หมายความว่าอะไร?

0 ตอบกลับ

ฝากคำตอบ

ต้องการเข้าร่วมการสนทนาหรือไม่?
คุณสามารถร่วมเขียนได้!

เขียนคำตอบ

ช่องที่จำเป็นถูกทำเครื่องหมายด้วยดาว *