จักรพรรดิเค็นโซ

จักรพรรดิเค็นโซ 顕宗天皇
จักรพรรดิญี่ปุ่น
ครองราชย์	1 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 485 – 2 มิถุนายน ค.ศ. 487 (ตามธรรมเนียม)[1]
ก่อนหน้า	เซเน (หรืออาจเป็นเจ้าหญิงอิอิโตโยะ)
ถัดไป	นิงเก็ง
พระราชสมภพ	ค.ศ. 450 ประเทศญี่ปุ่น
สวรรคต	2 มิถุนายน ค.ศ. 487 (36–37 พรรษา) อาซูกะ ยามาโตะ
ฝังพระศพ	คาตาโอกะ โนะ อิวัตสึกิ โนะ โอกะ โนะ มินามิ โนะ มิซาซางิ (ญี่ปุ่น: 傍丘磐坏丘南陵; โรมาจิ: Kataoka no Iwatsuki no oka no minami no misasagi; นาระ)
คู่อภิเษก	นานิวะ-โนะ-โอโนะ
พระสมัญญานาม ชิโงแบบจีน: จักรพรรดิเค็นโซ (顕宗天皇) ชิโงแบบญี่ปุ่น: โวเกะ โนะ ซูเมรามิโกโตะ (弘計天皇)
ราชสกุล	ราชวงศ์ญี่ปุ่น
พระราชบิดา	อิจิโนเบะ โนะ โอชิวะ
พระราชมารดา	วาเอะ-ฮิเมะ

จักรพรรดิเค็นโซ (ญี่ปุ่น: 顕宗天皇; โรมาจิ: Kenzō-tennō; ค.ศ. 450 – 2 มิถุนายน ค.ศ. 487) เป็นจักรพรรดิญี่ปุ่นในตำนานองค์ที่ 23^[2] ตามลำดับการสืบทอดแบบดั้งเดิม^[3]

แม้ว่าไม่สามารถระบุวันที่แน่นอนเกี่ยวกับพระชนม์ชีพหรือรัชสมัยของจักรพรรดิพระองค์นี้ได้ แต่โดยทั่วไปถือว่าพระองค์ครองราชย์ตั้งแต่วันที่ 1 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 485 ถึงวันที่ 2 มิถุนายน ค.ศ. 487^[4]

กล่าวกันว่าเจ้าชายโวเกะ (ญี่ปุ่น: 袁祁王, ภายหลังเป็นจักรพรรดิเค็นโซ) เป็นพระราชนัดดาในจักรพรรดิริจู และพระราชโอรสในอิจิโนเบะ-โนะ โอชิวะ^[5] ตอนที่จักรพรรดิยูเรียกุยิงธนูสังหารพระบิดาขณะทำการล่าสัตว์ พระองค์ยังทรงพระเยาว์อยู่ และนั่นทำให้เจ้าชายโวเกะและเจ้าชายโอเกะ พระเชษฐา หนีเอาชีวิตรอด ฮาริมะ โนะ คูนิ ฟูโดกิรายงานว่าทั้งสองหลบภัยที่อากาชิในแคว้นฮาริมะ ทั้งสองใช้ชีวิตอย่างหลบซ่อนโดยไม่ให้ใครรู้ ประวัติศาสตร์ในสมัยนั้นอธิบายว่าพี่น้องทั้งสองพยายามกลมกลืนเข้ากับชุมชนชนบทแห่งนี้โดยแสร้งทำเป็นคนเลี้ยงสัตว์ทั่วไป^[6]

เมื่อเซเนสวรรคต พระองค์ไม่มีรัชทายาทองค์ใหนอกจากดจเาชายโอเกะและเจ้าชายโวเกะที่พระราชบิดาถูกยูเรียกุปลงพระชนม์ ณ จุดนี้ โวเกะต้องการให้พระเชษฐาขึ้นเป็นจักรพรรดิ แต่โอเกะปฏิเสธ ทั้งสองตกลงกันไม่ได้ บรรดาผู้ยิ่งใหญ่ในราชสำนัก (great men of the court) ยืนกรานว่าพี่น้องคนใดคนหนึ่งต้องรับราชบัลลังก์ แต่ท้ายที่สุด โวเกะพิสูจน์ให้เห็นว่าพระองค์แน่วแน่กว่า จึงตกลงยอมรับราชบัลลังก์ และเค็นโซก็ได้รับการประกาศให้เป็นจักรพรรดิพระองค์ใหม่ ซึ่งทำให้ราษฎรที่ต้องเผชิญกับช่วงเวลาแห่งความไม่แน่นอนนี้รู้สึกโล่งใจ^[7]

มีบันทึกว่าเมืองหลวงของพระองค์อยู่ที่ ชิกัตสึ อาซูกะ โนะ ยัตสึริ โนะ มิยะ (ญี่ปุ่น: 近飛鳥八釣宮; โรมาจิ: Chikatsu Asuka no Yatsuri no Miya) ในแคว้นยามาโตะ^[8] ที่ตั้งพระราชวังคาดว่าอยู่ในพื้นที่จังหวัดโอซากะหรือจังหวัดนาระในปัจจุบัน^[9]

เมอร์รีย์รายงานว่าเหตุการณ์สำคัญครั้งเดียวในรัชสมัยเค็นโซคือความเคารพต่อพระบิดาที่ถูกปลงพระชนม์ เค็นโซจึงจัดการให้นำร่างของพระบิดาไปฝังใหม่ในสุสานที่เหมาะสำหรับพระโอรสของจักรพรรดิและพระบิดาของจักรพรรดิอีกพระองค์หนึ่ง^[10]

หลังครองราชย์เพียง 3 ปี เค็นโซสวรรคตด้วยพระชนมพรรษา 37 พรรษา^[8] พระองค์ไม่มีรัชทายาท ทำให้พระเชษฐาขึ้นครองราชย์ต่อ

จักรพรรดินี (โคโง) : เจ้าหญิงนานิวะ-โนะ-โอโนะ (ญี่ปุ่น: 難波小野王; สวรรคต ค.ศ. 489) พระราชธิดาในเจ้าชายโอกะ-โนะ-วากูโงะ (ยังเป็นพระราชนัดดาในเจ้าชายอิวากิและพระราชปนัดดาในจักรพรรดิยูเรียกุ)

• จักรพรรดิญี่ปุ่น
• รายพระนามจักรพรรดิญี่ปุ่น

• Aston, William George. (1896). Nihongi: Chronicles of Japan from the Earliest Times to A.D. 697. London: Kegan Paul, Trench, Trubner. OCLC 448337491
• Brown, Delmer M. and Ichirō Ishida, eds. (1979). Gukanshō: The Future and the Past. Berkeley: University of California Press. ISBN 978-0-520-03460-0; OCLC 251325323
• Murray, David. (1906). Japan. New York: G.P. Putnam & Sons. OCLC 52763776
• Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
• Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du Japon (Nihon Ōdai Ichiran). Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691
• Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns. New York: Columbia University Press. ISBN 978-0-231-04940-5; OCLC 59145842