จักรพรรดิจิมมุ

จักรพรรดิจิมมุ (ญี่ปุ่น: 神武天皇; โรมาจิ: Jinmu-tennō) พระนาม คามูยามาโตะ อิวาเรบิโกะ เป็นจักรพรรดิองค์แรกในตำนานของญี่ปุ่นตามบันทึกนิฮงโชกิและโคจิกิ การเสด็จขึ้นครองราชย์ของพระองค์ถูกบันทึกไว้ว่าเกิดขึ้นใน 660 ปีก่อนคริสตกาล ตามตำนานญี่ปุ่น จักรพรรดิจิมมุเป็นผู้สืบเชื้อสายจากเทพีแห่งดวงอาทิตย์ อามาเตราซุ ผ่านทางหลานชายคือนินิงิ โนะ มิโกโตะ อีกทั้งยังเป็นผู้สืบเชื้อสายจากเทพแห่งพายุซูซาโนโอะด้วยเช่นกัน พระองค์เริ่มต้นภารกิจทางทหารจากแคว้นฮิวงะ ใกล้ทะเลเซโตะใน จากนั้นได้ยึดครองแคว้นยามาโตะ และสถาปนาให้เป็นศูนย์กลางอำนาจของพระองค์ ในญี่ปุ่นยุคใหม่ วันที่ 11 กุมภาพันธ์ได้รับการกำหนดให้เป็นวันชาติ เพื่อระลึกถึงการขึ้นครองราชย์ของจักรพรรดิจิมมุ

จักรพรรดิจิมมุ 神武天皇
พระบรมสาทิสลักษณ์ในปี ค.ศ. 1940
จักรพรรดิญี่ปุ่น พระองค์ที่ 1
11 กุมภาพันธ์ 660 ปีก่อนคริสตศักราช – 9 เมษายน 585 ปีก่อนคริสตศักราช
พระนามหลังสวรรคต	คุนโยมิ: คามุ ยามาโตะ อิวาเรบิโกะ โนะ ซูเมรามิโกโตะ (神日本磐余彦天皇), หรือ คามุ ยามาโตะ อิวาเรบิโกะ โนะ มิโกโตะ (神倭伊波礼毘古命) อนโยมิ: จักรพรรดิจิมมุ (神武天皇)
ถัดไป	จักรพรรดิซูอิเซ
พระราชสมภพ	13 กุมภาพันธ์ 711 ปีก่อน ค.ศ. ประเทศญี่ปุ่น
พระบรมนามาภิไธย	ฮิโกโฮโฮเดมิ (彦火々出見)
สวรรคต	9 เมษายน 585 ปีก่อน ค.ศ. (126 พรรษา) ประเทศญี่ปุ่น
พระราชบิดา	อูงายาฟูกิอาเอซุ
พระราชมารดา	ธิดาทามาโยริ
พระสนม	ธิดาอาฮิรัตสึ [ja] ธิดาฮิเมตาตาไรซูซุ
ศาสนา	ชินโต
ช่วงเวลา
เหตุการณ์สำคัญในรัชสมัย	ก่อตั้งประเทศญี่ปุ่น

สุสานหลวงของจักรพรรดิจิมมุ

ไม่มีหลักฐานทางประวัติศาสตร์ที่ยืนยันการมีอยู่จริงของจักรพรรดิจิมมุ และนักวิชาการสมัยใหม่ส่วนใหญ่จึงถือว่าพระองค์เป็นบุคคลในตำนาน

พระนามและพระอิสริยยศ

จักรพรรดิจิมมุได้รับการกล่าวถึงในโคจิกิ (ค.ศ. 712) และนิฮงโชกิ (ค.ศ. 721) ว่าเป็นผู้ปกครองพระองค์แรกของญี่ปุ่น พงศาวดารนิฮงโชกิระบุว่าจักรพรรดิจิมมุครองราชย์ระหว่าง 660 ถึง 585 ปีก่อนคริสตกาล ในรัชสมัยจักรพรรดิคัมมุ (ค.ศ. 737–806) นักวิชาการในศตวรรษที่ 8 ชื่อ โอมิ โนะ มิฟุเนะ ได้กำหนดพระอิสริยยศ 'เท็นโน' (天皇; แปลว่า 'ผู้ปกครองแห่งสวรรค์') ซึ่งเป็นสัญลักษณ์แห่งอำนาจในญี่ปุ่นให้แก่ผู้ปกครองก่อนหน้าจักรพรรดิโอจิง และเชื่อมโยงกับตำแหน่ง 'เทียนตี้' (天帝) หรือจักรพรรดิของจีน นอกจากนี้ โอมิ โนะ มิฟุเนะ ยังได้ตั้งชื่อให้ผู้ปกครองหลายพระองค์ รวมถึงจักรพรรดิจิมมุ หลังจากที่พระองค์สิ้นพระชนม์แล้ว

นิรุกติศาสตร์

ตำนานโคจิกิกล่าวไว้อีกว่าจักรพรรดิจิมมุเสด็จสวรรคตเมื่อพระชนมพรรษา 126 พรรษาซึ่งพระนาม "จิมมุ" นี้เอง ถูกเรียกขานภายหลังพระองค์สวรรคตเป็นนามที่บุคคลในรุ่นต่อมาใช้เรียกปฐมจักรพรรดิซึ่งมีความหมายที่แท้จริง คือ "เทพผู้ทรงฤทธิ์" หรือ "พระเจ้านักรบ"

ตำนาน

การมีตัวตน

นักวิชาการสมัยใหม่ได้ตั้งคำถามถึงการมีตัวตนอยู่จริงของจักรพรรดิญี่ปุ่น 9 พระองค์แรก ซึ่งจักรพรรดิซูจิง จักรพรรดิองค์ที่ 10 เป็นจักรพรรดิองค์แรกที่พิสูจน์ได้ว่ามีตัวตนอยู่จริงในศตวรรษที่สามหรือสี่ ทั้งนี้ในยุคประวัติศาสตร์ ส่วนใหญ่ได้ยอมรับว่า เป็นไปได้น้อยมากว่าหลงเหลือบันทึกใด ๆ ถึงการมีตัวตนของจักรพรรดิ 9 พระองค์แรก นักโบราณคดีและนักประวัติศาสตร์ได้ถือว่า จักรพรรดิ 9 พระองค์แรกนี้ เป็นจักรพรรดิในตำนานคติชนญี่ปุ่นเชื่อว่า ยุคสมัยก่อนจักรพรรดิจิมมุ เป็นยุคของพระเจ้า

ตำนานของชินโต

ตามความเชื่อของชินโต มีอยู่ว่า จักรพรรดิจิมมุสืบเชื้อสายมาจากจันทรเทพ สึกูโยมิ และ สุริยะเทพี อามาเตราซุ ซึ่งทั้งสองมีโอรสนาม อาเมะ โนะ โอชิโฮมิมิ ซึ่งโอรสองค์นี้ก็มีโอรสอีก นาม นินิงิ' สุริยเทพีจึงส่งนินิงิ โนะ มิโกโตะไปยังเกาะญี่ปุ่นซึ่งที่สุดเขาก็ได้แต่งงานกับ ธิดาโคโนฮานะ ซากูระ และมีโอรส 3 องค์ หนึ่งในเหล่าโอรสนั้นมีนามว่า อิเกโฮโฮเดมิ หรืออีกนามคือ ยามาซาชิ ฮิโกะ เขาแต่งงานกับ ธิดาโทโยตามะ ธิดาในเทพรีวจิง เทพเจ้าแห่งผืนนที ทั้งสองมีโอรสองค์เดียว นาม ฮิโกนางิซะ ทาเกอูงายะ ฟูกิอาเอซุ โอรสองค์นี้ถูกทอดทิ้งจากบิดาและมารดาตั้งแต่เกิดเขาจึงติดตาม ธิดาทามาโยริ น้องสาวของมารดาของเขา ซึ่งในที่สุดพวกเขาก็แต่งงานกันและมีโอรสสี่องค์ ซึ่งโอรสสุดท้องนี้มีนามว่า คามูยามาโตะ อิวาเรบิโกะ หรือก็คือ จักรพรรดิจิมมุ

การอพยพของจิมมุ

จิมมุเห็นนกศักดิ์สิทธิ์บินผ่านในขณะที่พวกเขากำลังเดินทางไปทางตะวันออก

ตำนานโคจิกิและนิฮนโชกิบันทึกว่า บรรดาพี่น้องจิมมุเกิดในทากาชิโอะทางตอนใต้ของคีวชู (จังหวัดมิยาซากิในปัจจุบัน) ได้ตัดสินใจที่จะอพยพไปทางทิศตะวันออก จากภูมิประเทศที่ไม่เหมาะสมแก่การตั้งอาณาจักรพี่ชายของจิมมุ อิตสึเซะ โนะ มิโกโตะ ได้พาตระกูลอพยพไปทางตะวันออกผ่านทะเลในเซโตะ ด้วยความช่วยเหลือของประมุขท้องถิ่น นาม ซาโอะ เน็ตสึฮิโกะ เมื่อพวกเขามาถึงนานิวะ (โอซากะในปัจจุบัน) ณ ที่นั่น พวกเขาก็ได้พบกับประมุขท้องถิ่น นาม นางาซูเนฮิโกะ พวกเขาได้รบกับนางาซูเนฮิโกะ ในการรบนั้นทำให้อิตสึเซะตายในการรบ

จิมมุตระหนักว่า การที่พวกเขาพ่ายแพ้นั้น มาจากพวกเขารบไปทางทิศตะวันออกซึ่งเข้าหาพระอาทิตย์ ดังนั้นแล้ว เขาจึงตัดสินใจย้ายมาอยู่ทางด้านตะวันออกของคาบสมุทรคิอิ เพื่อที่จะรบไปทางตะวันตก พวกเขาก็มาถึงคูมาโนะ จากการนำพาของอีกาสามขานามว่า ยาตางาราซุ พวกเขาเดินทางต่อไปยังยามาโตะ ณ ที่นั่น พวกเขาได้รบกับนางาซูเนฮิโกะอีกครั้ง และได้รับชัยชนะ

ในยามาโตะ มีบุคคลนาม นิงิฮายาฮิ โนะ มิโกโตะ เป็นผู้สืบเชื้อสายมาจากเทพใน ทากามางาฮาระ ดินแดนแห่งเทพ เดิมเขาถูกพิทักษ์โดยนางาซูเนฮิโกะ แต่เมื่อนิงิฮายาฮิได้พบกับจิมมุแล้ว เขายอมรับในตัวของจิมมุ ณ จุดนี้เอง ทำให้จิมมุกล่าวว่าจะขึ้นครองบัลลังก์แห่งญี่ปุ่น

สายโลหิต

สายโลหิตของจักรพรรดิจิมมุ ตามบันทึกของนิฮนโชกิ

อาเมะ โนะ โอชิโฮมิมิ               นินิงิ โนะ มิโกโตะ                       ธิดา โยโรซูฮาตะ               อิเกโฮโฮเดมิ (นายพรานโฮริ)                             เทพแห่งขุนเขา โอยามัตสึมิ               ธิดา โคโนฮานะ ซากูระ (เทพีแห่งภูเขาไฟฟูจิ)                       อูงายะ ฟูกิอาเอซุ                                   เทพมังกร รีวจิง                       ธิดา โทโยตามะ (เจ้าหญิงโอโตะ)                             คามูยามาโตะ อิวาเรบิโกะ (จักรพรรดิจิมมุ)                                         เทพมังกร รีวจิง                             ธิดา ทามาโยริ

แผนผัง

		(1) จิมมุ
		^(2)ซูอิเซ
		^(3)อันเน
		^(4)อิโตกุ
		^(5)โคโช
		^(6)โคอัง
		^(7)โคเร
		^(8)โคเง็ง
		^(9)ไคกะ
		^(10)ซูจิง
		^(11)ซูอินิง
		^(12)เคโก
		เจ้าชายโอซุ								^(13)เซมุ
		^(14)ชูไอ

อ้างอิง

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ จักรพรรดิจิมมุ

1. "Jimmu", Japan: An Illustrated Encyclopedia (1993), Kodansha, ISBN 978-4069310980.
2. "Genealogy of the Emperors of Japan" at Kunaicho.go.jp; retrieved August 28, 2013.
3. Kelly, Charles F. "Kofun Culture", Japanese Archaeology. April 27, 2009.
4. • Kitagawa, Joseph (1987). On Understanding Japanese Religion, p. 145, ที่กูเกิล หนังสือ; excerpt: "emphasis on the undisrupted chronological continuity from myths to legends and from legends to history, it is difficult to determine where one ends and the next begins. At any rate, the first ten legendary emperors are clearly not reliable historical records."
   • Boleslaw Szczesniak, "The Sumu-Sanu Myth: Notes and Remarks on the Jimmu Tenno Myth", in Monumenta Nipponica, Vol. 10, No. 1/2 (Winter 1954), pp. 107–126. doi:10.2307/2382794. JSTOR 2382794.
5. Trevor, Malcolm (2001). Japan: Restless Competitor: The Pursuit of Economic Nationalism. Psychology Press. p. 79. ISBN 978-1-903350-02-7.
6. Aston 1896, pp. 109–137. sfn error: no target: CITEREFAston1896 (help)
7. Brinkley, Frank. (1915). A History of the Japanese People from the Earliest Times to the end of the Meiji Era, p. 21, p. 21, ที่กูเกิล หนังสือ; excerpt, "Posthumous names for the earthly Mikados were invented in the reign of Emperor Kammu (782–805), i.e., after the date of the compilation of the Records and the Chronicles.
8. Kitagawa, Joseph. (1987). On Understanding Japanese Religion, p. 145, p. 145, ที่กูเกิล หนังสือ; excerpt, "... emphasis on the undisrupted chronological continuity from myths to legends and from legends to history, it is difficult to determine where one ends and the next begins. At any rate, the first ten legendary emperors are clearly not reliable historical records."
9. Nussbaum, Louis-Frédéric. (2005). "Jindai" in Japan Encyclopedia, p. 421, p. 421, ที่กูเกิล หนังสือ; n.b., Louis-Frédéric is pseudonym of Louis-Frédéric Nussbaum, see Deutsche Nationalbibliothek Authority File เก็บถาวร 2012-05-24 ที่ archive.today.
10. Nussbaum, "Chijin-godai" in Japan Encyclopedia, p. 111, p. 111, ที่กูเกิล หนังสือ.

ก่อนหน้า		จักรพรรดิจิมมุ		ถัดไป
ไม่มี		จักรพรรดิแห่งญี่ปุ่น (660 ปีก่อนค.ศ. - 585 ปีก่อน ค.ศ.)		จักรพรรดิซูอิเซ