โบอิง

เดอะโบอิงคอมพานี หรือ โบอิง (อังกฤษ: The Boeing Company; /ˈboʊɪŋ/ bo-ing) เป็นบริษัทข้ามชาติสัญชาติอเมริกันที่ออกแบบ ผลิต และจำหน่ายอากาศยาน อากาศยานปีกหมุน จรวด ดาวเทียม และมิสไซล์ไปทั่วโลก โบอิงเป็นหนึ่งในผู้ผลิตอากาศยานรายใหญ่ที่สุดในโลก เป็นผู้รับเหมาด้านการป้องกันประเทศรายใหญ่อันดับที่สี่ของโลกจากรายได้ ค.ศ. 2022 และเป็นผู้ส่งออกรายใหญ่ที่สุดในสหรัฐ โดยคำนวณจากมูลค่าเงินดอลลาร์ โบอิงก่อตั้งโดยวิลเลียม อี. โบอิง ในซีแอตเทิล รัฐวอชิงตัน เมื่อวันที่ 15 กรกฎาคม ค.ศ. 1916 บริษัทในปัจจุบันเป็นผลมาจากการควบรวมกิจการของโบอิงกับแมกดอนเนลล์ดักลาสเมื่อวันที่ 1 สิงหาคม ค.ศ. 1997

เดอะโบอิงคอมพานี

ตราสัญลักษณ์ที่ใช้ตั้งแต่ ค.ศ. 1997
สำนักงานใหญ่ในคริสตัลซิตี รัฐเวอร์จิเนีย
ชื่อเดิม	แปซิฟิกแอโรโปรดักส์ โค. (1916‍–‍1917) โบอิงแอร์เพลนคอมพานี (1917‍–‍1961)
ประเภท	มหาชน
การซื้อขาย	เอ็นวายเอสอี: BA องค์ประกอบ DJIA องค์ประกอบ S&P 100 องค์ประกอบ S&P 500
ISIN	US0970231058
อุตสาหกรรม	การบินและอวกาศ
ก่อตั้ง	15 กรกฎาคม 1916; 109 ปีก่อน (1916-07-15) ในซีแอตเทิล
ผู้ก่อตั้ง	วิลเลียม อี. โบอิง
สำนักงานใหญ่	คริสตัลซิตี รัฐเวอร์จิเนีย สหรัฐ
พื้นที่ให้บริการ	ทั่วโลก
บุคลากรหลัก	เคลลี ออร์ตเบิร์ก (ประธานและซีอีโอ) สตีฟ โมลเลนคอปฟ์ (ประธาน)
ผลผลิต	เครื่องบินพาณิชย์ 348 ลำ เครื่องบินทหาร 110 ลำ ดาวเทียม 2 ดวง (2024)
รายได้	US$66.5 พันล้าน (2024)
รายได้จากการดำเนินงาน	−US$10.7 พันล้าน (2024)
รายได้สุทธิ	−US$11.8 พันล้าน (2024)
สินทรัพย์	US$156.4 พันล้าน (2024)
ส่วนของผู้ถือหุ้น	−US$3.9 พันล้าน (2024)
พนักงาน	172,000 (2024)
แผนก	คอมเมอร์เชียลแอร์เพลนส์ ดีเฟนซ์, สเปซแอนด์ซีเคียวริตี โกลบอลเซอร์วิสเซส
บริษัทในเครือ	ออโรราไฟลต์ไซเอินเซส โบอิงออสเตรเลีย โบอิงแคนาดา โบอิงยูเค อินไซทู เยปเปเซน สเปกโทรแล็บ วิสก์แอโร
เว็บไซต์	boeing.com
เชิงอรรถ / อ้างอิง การเงิน ข้อมูลเมื่อ 31 ธันวาคม ค.ศ. 2024 (2024 -12-31)^[update] อ้างอิง:

ณ ค.ศ. 2023 สำนักงานใหญ่ของโบอิงตั้งอยู่ที่คริสตัลซิตี ในเทศมณฑลอาร์ลิงตัน รัฐเวอร์จิเนีย บริษัทแบ่งออกเป็นสามแผนกหลัก ได้แก่ โบอิงคอมเมอร์เชียลแอร์เพลนส์ (เครื่องบินพาณิชย์), โบอิงดีเฟนซ์, สเปซแอนด์ซีเคียวริตี (การป้องกันประเทศ อวกาศ และความมั่นคง) และโบอิงโกลบอลเซอร์วิสเซส (บริการทั่วโลก) ใน ค.ศ. 2021 โบอิงมีรายได้จากการขาย 62,300 ล้านดอลลาร์ โบอิงอยู่ในอันดับที่ 54 ของรายชื่อฟอร์จูน 500 (2020) และอันดับที่ 121 ของรายชื่อฟอร์จูนโกลบอล 500 (2020)

ประวัติศาสตร์

ต้นกำเนิด

บริษัทโบอิงเริ่มต้นขึ้นใน ค.ศ. 1916 เมื่อวิลเลียม อี. โบอิง นักอุตสาหกรรมค้าไม้ชาวอเมริกันได้ก่อตั้งแปซิฟิกแอโรโปรดักส์คอมพานี (Pacific Aero Products Company) ขึ้นในซีแอตเทิล รัฐวอชิงตัน ก่อนหน้านั้นไม่นาน เขาและคอนราด เวสเตอร์เวลต์ได้ร่วมกันสร้างเครื่องบินทะเล "B&W" ใน ค.ศ. 1917 องค์กรแห่งนี้ได้เปลี่ยนชื่อเป็นโบอิงแอร์เพลนคอมพานี (Boeing Airplane Company) และใน ค.ศ. 1928 วิลเลียม โบอิงได้ก่อตั้งโบอิงแอร์เพลนแอนด์ทรานสปอร์ตคอร์ปอเรชัน (Boeing Airplane & Transport Corporation) ขึ้นมาอีกแห่งหนึ่ง ใน ค.ศ. 1929 บริษัทได้เปลี่ยนชื่อเป็นยูไนเต็ดแอร์คราฟต์แอนด์ทรานสปอร์ตคอร์ปอเรชัน (United Aircraft and Transport Corporation) พร้อมทั้งเข้าซื้อกิจการผู้ผลิตเครื่องบินหลายราย เช่น เอวิออน, แชนซ์ วอต, ซิคอร์สกีเอวิเอชัน, สเตียร์แมนแอร์คราฟต์, แพรตต์แอนด์วิตนีย์ และแฮมิลตันเมทัลเพลน

ใน ค.ศ. 1931 กลุ่มบริษัทได้รวมสายการบินย่อยสี่แห่งเข้าด้วยกันเป็นยูไนเต็ดแอร์ไลน์ ต่อมาใน ค.ศ. 1934 กฎหมายกำหนดให้การผลิตเครื่องบินต้องแยกออกจากการขนส่งทางอากาศ ทำให้โบอิงแอร์เพลนคอมพานีกลายเป็นหนึ่งในสามกลุ่มบริษัทใหญ่ที่แยกตัวออกมาจากการยุบรวมของยูไนเต็ดแอร์คราฟต์แอนด์ทรานสปอร์ต โดยอีกสองบริษัทคือยูไนเต็ดแอร์คราฟต์ (ต่อมาคือยูไนเต็ดเทคโนโลจีส์) และยูไนเต็ดแอร์ไลน์

ใน ค.ศ.1960 บริษัทได้ซื้อกิจการเวอร์ทอลแอร์คราฟต์คอร์ปอเรชัน (Vertol Aircraft Corporation) ซึ่งในขณะนั้นเป็นผู้ผลิตเฮลิคอปเตอร์อิสระรายใหญ่ที่สุด และในช่วงทศวรรษ 1960 และ 1970 บริษัทได้ขยายธุรกิจไปยังอุตสาหกรรมอื่น ๆ เช่น การเดินทางในอวกาศ พาหนะทางทะเล เกษตรกรรม การผลิตพลังงาน และระบบขนส่ง

ซีลอนช์

ใน ค.ศ. 1995 โบอิงได้ร่วมมือกับองค์กรจากรัสเซีย ยูเครน และแองโกล-นอร์เวย์เพื่อก่อตั้งซีลอนช์ (Sea Launch) ซึ่งให้บริการปล่อยดาวเทียมเชิงพาณิชย์ไปยังวงโคจรค้างฟ้าจากฐานปล่อยลอยน้ำ และใน ค.ศ. 2000 โบอิงได้เข้าซื้อกิจการดาวเทียมของฮิวส์อิเล็กทรอนิกส์ (Hughes Electronics)

รวมกิจการกับแมกดอนเนลล์ดักลาส

ในเดือนธันวาคม ค.ศ. 1996 โบอิงได้ประกาศความตั้งใจที่จะรวมกิจการกับแมกดอนเนลล์ดักลาส (McDonnell Douglas) ซึ่งหลังได้รับอนุมัติจากหน่วยงานกำกับดูแล การควบรวมกิจการก็เสร็จสมบูรณ์ในวันที่ 4 สิงหาคม ค.ศ. 1997 ความล่าช้าดังกล่าวเกิดจากการคัดค้านของคณะกรรมาธิการยุโรป ซึ่งในท้ายที่สุดได้กำหนดเงื่อนไขสามข้อสำหรับการควบรวมกิจการ ได้แก่ ต้องยกเลิกข้อตกลงพิเศษกับสายการบินสหรัฐสามแห่ง ต้องจัดทำบัญชีแยกสำหรับธุรกิจเครื่องบินพลเรือนของแมกดอนเนลล์ดักลาส สิทธิบัตรด้านการป้องกันประเทศบางส่วนต้องเปิดเผยแก่คู่แข่ง ใน ค.ศ. 2020 ควอตซ์รายงานว่าหลังการควบรวมกิจการ มี "การปะทะกันทางวัฒนธรรมองค์กรระหว่างวิศวกรของโบอิงและนักบัญชีของแมกดอนเนลล์ดักลาส" ซึ่งฝ่ายหลังเป็นฝ่ายชนะ และสิ่งนี้อาจเป็นส่วนหนึ่งที่นำไปสู่เหตุการณ์วิกฤต 737 MAX ตก

การย้ายสำนักงานใหญ่

ใน ค.ศ. 2001 สำนักงานใหญ่ของโบอิงได้ย้ายจากซีแอตเทิลไปยังชิคาโก และใน ค.ศ. 2018 บริษัทได้เปิดโรงงานแห่งแรกในยุโรปที่เชฟฟีลด์ สหราชอาณาจักร เป็นผลมาจากความร่วมมือด้านการวิจัยกับมหาวิทยาลัยเชฟฟีลด์

ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2020 บริษัทได้ปลดพนักงานกว่า 12,000 คนเนื่องจากการเดินทางทางอากาศลดลงอย่างมากในช่วงการระบาดทั่วของโควิด-19 โดยมีแผนจะลดพนักงานทั้งหมด 10% หรือประมาณ 16,000 ตำแหน่ง ในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 2020 โบอิงรายงานผลขาดทุน 2,400 ล้านดอลลาร์จากผลกระทบจากการระบาดและเหตุการณ์ที่โบอิง 737 MAX ถูกสั่งห้ามบิน และได้วางแผนลดตำแหน่งงานและการผลิตเพิ่มเติมเพื่อรับมือกับสถานการณ์ดังกล่าว วันที่ 18 สิงหาคม ค.ศ. 2020 เดฟ คาลฮูน ซีอีโอได้ประกาศลดตำแหน่งงานเพิ่มเติม วันที่ 28 ตุลาคม ค.ศ. 2020 พนักงานเกือบ 30,000 คนถูกปลดออก เนื่องจากบริษัทผู้ผลิตอากาศยานแห่งนี้กำลังประสบปัญหาขาดทุนมากขึ้นเรื่อย ๆ จากการระบาดของโควิด-19

ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ.2022 โบอิงได้ประกาศแผนย้ายสำนักงานใหญ่ทั่วโลกจากชิคาโกไปยังอาร์ลิงตัน รัฐเวอร์จิเนีย ชานเมืองวอชิงตัน ดี.ซี. โดยบริษัทระบุว่าการตัดสินใจครั้งนี้ส่วนหนึ่งเพื่อมุ่งเน้นงานด้านการป้องกันประเทศโดย "อยู่ใกล้กับลูกค้าและผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย" มากขึ้น หลังอุบัติการณ์อะแลสกาแอร์ไลน์ เที่ยวบินที่ 1282 ในเดือนมกราคม ค.ศ. 2024 และอุบัติการณ์อื่น ๆ ผู้ถือหุ้นรายหนึ่งได้เสนอให้ย้ายสำนักงานใหญ่กลับไปยังพื้นที่ซีแอตเทิล โดยหวังว่าทีมวิศวกรและทีมควบคุมคุณภาพจะสามารถเข้าถึงผู้มีอำนาจตัดสินใจคนสำคัญได้โดยตรง อย่างไรก็ดี คณะกรรมการบริหารของโบอิงได้ปฏิเสธข้อเสนอดังกล่าว

ในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 2023 โบอิงประกาศแผนปลดพนักงานประมาณ 2,000 คนจากแผนกการเงินและทรัพยากรบุคคล

ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2023 โบอิงเข้าซื้อกิจการวิสก์แอโร (Wisk Aero) สตาร์ทอัปด้านแท็กซี่ทางอากาศ eVTOL (เครื่องบินขึ้นลงแนวดิ่งด้วยพลังงานไฟฟ้า) แบบไร้คนขับ

ในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2024 โบอิงได้ตกลงเข้าซื้อกิจการสปิริตแอโรซิสเต็มส์ (Spirit AeroSystems) ผู้จัดหาชิ้นส่วนเครื่องบินที่ทำงานร่วมกันมาอย่างยาวนาน โดยบริษัทนี้ก่อตั้งขึ้นใน ค.ศ. 2005 เมื่อโบอิงแยกแผนกวิชิตาออกไปเป็นบริษัทลงทุน การเจรจาข้อตกลงครั้งนี้เริ่มขึ้นในเดือนมีนาคมปีเดียวกัน ก่อนจะเสร็จสิ้นในวันที่ 30 มิถุนายนด้วยมูลค่า 4,700 ล้านดอลลาร์

การหยุดงานประท้วง

วันที่ 12 กันยายน ค.ศ. 2024 มีการลงคะแนนเสียงในหมู่พนักงานช่างเครื่องของโบอิงซึ่งเป็นสมาชิกของสหภาพแรงงาน อินเตอร์เนชันแนลแอสโซซิเอชันออฟแมชชีนิสต์แอนด์แอโรสเปซเวิร์กเกอส์ (IAM) โดย 94.6% ของสมาชิกที่เข้าร่วมปฏิเสธข้อเสนอสัญญาจ้างที่คณะกรรมการเจรจาของสหภาพให้การรับรอง และ 96% ลงคะแนนให้มีการหยุดงานประท้วง เวลา 00:01 น. ของวันที่ 13 กันยายน พนักงานโบอิงจึงเริ่มการหยุดงานประท้วงเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ ค.ศ. 2008

วันที่ 12 ตุลาคม ค.ศ.2024 บริษัทได้ประกาศแผนการลดพนักงาน 17,000 ตำแหน่ง หรือประมาณ 10% ของพนักงานทั่วโลก "เพื่อให้สอดคล้องกับสภาพทางการเงิน" นอกจากนี้ยังจะเลื่อนการส่งมอบ 777X ลำแรกออกไปหนึ่งปี และบริษัทบันทึกผลขาดทุน 5,000 ล้านดอลลาร์ในไตรมาสที่สามของปี วันที่ 28 ตุลาคม โบอิงได้เริ่มการขายหุ้นครั้งใหญ่ มูลค่าเกือบ 19,000 ล้านดอลลาร์ เพื่อแก้ไขปัญหากระแสเงินสดและหลีกเลี่ยงการถูกลดอันดับความน่าเชื่อถือสู่ระดับที่ไม่น่าลงทุน

วันที่ 1 พฤศจิกายน ค.ศ. 2024 IAM ให้การรับรองข้อเสนอสัญญาจ้างที่ดีขึ้น ซึ่งจะเพิ่มค่าจ้าง 38% ในช่วงสี่ปี ได้รับเงินโบนัส 12,000 ดอลลาร์ และมีการฟื้นฟูแผนโบนัสประจำปี วันที่ 5 พฤศจิกายน ค.ศ. 2024 พนักงานโบอิงยอมรับข้อตกลงค่าจ้างดังกล่าว ทำให้การหยุดงานประท้วงที่ยาวนานเจ็ดสัปดาห์สิ้นสุดลง

แผนก

การประกอบ 737 ในโรงงานโบอิงเรนตัน

โบอิงมีสามแผนกหลัก ได้แก่ เครื่องบินพาณิชย์, การป้องกันประเทศ อวกาศ และความมั่นคง และ บริการทั่วโลก

• โบอิงคอมเมอร์เชียลแอร์เพลนส์ (BCA) สร้างเครื่องบินพาณิชย์ รวมถึง 737, 767, 777, และ 787 พร้อมรุ่นเครื่องบินขนส่งสินค้าและเครื่องบินไอพ่นส่วนตัวสำหรับธุรกิจในเกือบทุกรุ่นของเครื่องบินพาณิชย์ แผนกนี้มีพนักงานเกือบ 35,000 คน ส่วนใหญ่ทำงานอยู่ที่โรงงานผลิตของบริษัทในเอเวอเร็ตต์และเรนตัน รัฐวอชิงตัน (นอกซีแอตเทิล) และที่เซาท์แคโรไลนา
• โบอิงดีเฟนซ์, สเปซแอนด์ซีเคียวริตี (BDS) สร้างเครื่องบินทางทหาร อากาศยานปีกหมุน และมิสไซล์ รวมถึงระบบอวกาศสำหรับลูกค้าทั้งในเชิงพาณิชย์และทางทหาร รวมถึงดาวเทียม ยานอวกาศ และจรวด
• โบอิงโกลบอลเซอร์วิสเซส (BGS) ให้บริการสนับสนุนหลังการขาย เช่น การบำรุงรักษาและการอัปเกรดแก่ลูกค้าที่ซื้ออุปกรณ์จาก BCA, BDS หรือผู้ผลิตรายอื่น

การประกอบขั้นสุดท้ายของเครื่องบินโบอิง 737, ค.ศ. 1975

ข้อบกพร่องด้านความปลอดภัยและอุบัติเหตุเครื่องบินตก

อ้างอิง

1. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ names
2. Weiss, Stanley I.; Amir, Amir R. "Boeing Company – Description, History, & Aircraft". Encyclopedia Britannica. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 18, 2019.
3. "General Information". Boeing. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 20, 2015. สืบค้นเมื่อ March 25, 2024.
4. "The Boeing Co. 2024 Annual Report (Form 10-K)". U.S. Securities and Exchange Commission. February 3, 2025. สืบค้นเมื่อ February 3, 2025.
5. Bernal, Kyle (December 23, 2022). "What Are the Top Boeing Government Contracts?". executivegov.com (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 14, 2023. สืบค้นเมื่อ June 8, 2023.
6. "The SIPRI Top 100 arms-producing and military services companies in the world, 2022" (ภาษาอังกฤษ). SIPRI. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 7, 2024. สืบค้นเมื่อ 2024-02-16.
7. "Boeing says it's flying high despite recession". USA Today. March 27, 2009. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 11, 2012.
8. "Boeing history chronology" (PDF). Boeing. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ May 8, 2018.
9. Hansen, Drew (February 21, 2023). "Boeing offers CEO Dave Calhoun more than $5M in additional stock awards to stay on". American City Business Journals. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 14, 2023. สืบค้นเมื่อ April 9, 2023.
10. "Boeing's worldwide revenue from FY 2007 to FY 2021". Statista. February 3, 2023. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 27, 2023. สืบค้นเมื่อ April 25, 2023.
11. "Boeing". Fortune (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 30, 2017. สืบค้นเมื่อ July 22, 2021.
12. "Boeing". Fortune (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 16, 2021. สืบค้นเมื่อ September 26, 2020.
13. Petrauskaite, Gabriele (October 11, 2022). "The story of Boeing: from single plane to aerospace giant". aerotime.aero (ภาษาอังกฤษ). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 3, 2023. สืบค้นเมื่อ May 3, 2023.
14. Schultz, John; Wilma, David (December 21, 2006). "Boeing, William Edward (1881–1956)". HistoryLink. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 4, 2024. สืบค้นเมื่อ January 8, 2024.
15. "United Airlines | American corporation". Encyclopedia Britannica (ภาษาอังกฤษ). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 10, 2020. สืบค้นเมื่อ January 24, 2020.
16. "Crash Landing". The Commentator. December 22, 2019. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 27, 2020. สืบค้นเมื่อ January 24, 2020.
17. "What Happened to Sea Launch". Space Daily. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 14, 2018. สืบค้นเมื่อ January 24, 2020.
18. Pollack, Andrew (January 13, 2000). "$3.75 Billion Boeing-Hughes Satellite Deal Expected". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0362-4331. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 3, 2015. สืบค้นเมื่อ January 24, 2020.
19. Skapinker, Michael (August 5, 1997). "Boeing completes McDonnell Douglas takeover". Financial Times. London.
20. Skapinker, Michael (September 23, 1997). "World's skies are dominated by US". Financial Times. London.
21. Frost, Natasha (January 3, 2020). "The 1997 merger that paved the way for the Boeing 737 Max crisis". yahoo!finance. Originally published by Quartz. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 22, 2022. สืบค้นเมื่อ February 22, 2022.
22. Historylink.org, David Wilma (September 4, 2018). "On this day: Boeing moves corporate headquarters to Chicago in 2001". KIRO (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 10, 2019. สืบค้นเมื่อ January 24, 2020.
23. Barton, Sean, บ.ก. (February 4, 2021). "Boeing and University of Sheffield AMRC renew partnership for five more years" (Press release). University of Sheffield. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 8, 2024. สืบค้นเมื่อ January 8, 2024.
24. Schaper, David (May 27, 2020). "Boeing Cuts More Than 12,000 Jobs Due To Drop In Air Travel". NPR. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 27, 2020. สืบค้นเมื่อ July 29, 2020.
25. Cameron, Doug; Tangel, Andrew (July 29, 2020). "Boeing Plans Deeper Job and Production Cuts". The Wall Street Journal. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 29, 2020. สืบค้นเมื่อ July 29, 2020.
26. Isidore, Chris (August 18, 2020). "Boeing plans more job cuts on top of 16,000 announced this spring". CNN. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 18, 2020. สืบค้นเมื่อ August 18, 2020.
27. Schaper, David (October 28, 2020). "Citing 'Devastating' Pandemic Impact, Boeing To Lay Off 7,000 More Workers". NPR. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 1, 2020. สืบค้นเมื่อ October 28, 2020.
28. "Boeing Names Northern Virginia Office Its Global Headquarters; Establishes Research & Technology Hub". Boeing (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 5, 2022. สืบค้นเมื่อ May 5, 2022.
29. Telford, Taylor; Duncan, Ian; Vozzella, Laura; Armus, Teo (May 5, 2022). "Boeing to move headquarters from Chicago to Arlington, Va". The Washington Post. Washington, D.C. ISSN 0190-8286. OCLC 1330888409. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 6, 2022. สืบค้นเมื่อ July 4, 2022.
30. Syme, Pete. "Boeing's board shut down a shareholder's bid to move its headquarters back to Seattle". Business Insider (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 12, 2024. สืบค้นเมื่อ 2024-03-12. Federal Aviation Administration released the findings of its resulting investigation into Boeing ... said there is "a disconnect between Boeing's senior management and other members of the organization on safety culture." Many critics have pointed to Boeing moving its headquarters to Chicago in 2001 as the start of a decline. The company is now headquartered in Virginia, and the 737 Max factory is near Seattle.
31. "Boeing board blocks shareholder push to bring HQ back to Seattle". The Seattle Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 2024-02-26. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 12, 2024. สืบค้นเมื่อ 2024-03-12.
32. "Boeing: Plane maker plans to cut 2,000 office jobs this year". BBC News. February 7, 2023. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 7, 2023. สืบค้นเมื่อ February 7, 2023.
33. Root, Al (May 31, 2023). "Boeing Buys Self-Driving Air Taxi Start-Up Wisk". Barron's. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 1, 2023.
34. Josephs, Leslie (1 July 2024). "Boeing agrees to buy fuselage maker Spirit AeroSystems in $4.7 billion deal". CNBC (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 6 July 2024.
35. Koenig, David; Valdes, Manuel; Wasson, Lindsey (September 13, 2024). "Striking Boeing factory workers say they are ready to hold out for a better contract". Associated Press. สืบค้นเมื่อ September 13, 2024.
36. Josephs, Leslie (September 13, 2024). "Boeing factory workers strike for first time since 2008 after overwhelmingly rejecting contract". CNBC. สืบค้นเมื่อ September 13, 2024.
37. Jones, Callum (October 11, 2024). "Boeing to cut 17,000 jobs amid worker strike and crisis over plane safety". The Guardian.
38. Lampert, Allison; Shepardson, David (October 14, 2024). "Boeing to cut 17,000 jobs, delay first 777X jet as strike hits finances". Reuters. สืบค้นเมื่อ November 3, 2024.
39. "Watch Boeing Launches $19 Billion Share Sale to Thwart Downgrade", Bloomberg, 2024-10-28, สืบค้นเมื่อ 2024-10-30
40. Simpson, Jack (2024-11-01). "Union urges striking Boeing workers to back improved pay offer". The Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0261-3077. สืบค้นเมื่อ 2024-11-01.
41. "Boeing workers end 7-week strike after 38% pay rise deal". BBC News (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). 2024-11-05. สืบค้นเมื่อ 2024-11-06.
42. "Boeing in Brief". Boeing. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 18, 2016. สืบค้นเมื่อ August 28, 2019.

ดูเพิ่ม

• แอร์บัส

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ โบอิง

• บริษัทโบอิง จำกัด (อังกฤษ)

อ้างอิงผิดพลาด: มีป้ายระบุ <ref> สำหรับกลุ่มชื่อ "lower-alpha" แต่ไม่พบป้ายระบุ <references group="lower-alpha"/> ที่สอดคล้องกัน